دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.
دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.رباعی خوانی؛ سنتی دیرینه در تاریخ دیزباد
«دیزباد وطن ماست»- رباعی خوانی در دیزباد یکی از سنت های دیرینه است که در این کلیپ یک نمونه از آن را می شنویم.
به گزارش دیزباد وطن ماست، در مراسم مختلف دیزبادی ها به خواندن رباعی می پردازند و به ویژه این سنت در هنگامه ختنه سوران، عروسی و سایر مراسم شادمانی قرائت می شود.
دیزباد در سایت مشهد رو معرفی شد
«دیزباد وطن ماست»- سایت مشهد رو یکی از سایت های معرفی جاذبه های توریستی مشهد است که در متنی مفصل به دیزباد وطن ما پرداخته است.
در این سایت که نویسنده مطلبش یاسر حمزه لوی است برق دیزباد را عنصر اول و مهم توسعه روستایی معرفی کرده است. تیتر اول معرفی دیزباد: روستای دیزباد ؛ اولین روستای کشور که شبکه برق خصوصی داشت.
کلمه کلیدی این سایت برای معرفی دیزباد: روستای دیزباد و جاذبه های گردشگری مشهد است.
روستای دیزباد که امروزه دیگر یکی از جاذبه های گردشگری شهر مشهد محسوب می شود در کیلومتر ۸۰ جاده مشهد به نیشابور واقع شده است. این روستای دقیقا روی سلسله جبال بینالود بنا شده و به همین دلیل آب و هوای آن بسیار خنک است. ویژگی های منحصر به فرد این روستا ما را ترغیب کرد تا مطلبی را برای معرفی روستای دیزباد در مجله مشهد رو منتشر کنیم.
مهمترین ویژگی های روستای دیزباد
روستای دیزباد بعد از ماسوله، معروف ترین روستای پلکانی ایران است. قدمت این روستا به سال 95 هجری شمسی باز می گردد. بنابراین تقریبا یک روستای قدیمی محسوب می شود. در قرن سوم هجری شمسی نام این روستا قصر الریح بود و سپس به چهل اشکوب تغییر کرد. یکی از مهمترین ویژگی های روستای دیزباد، تاسیس مدرسه ناصرخسرو دیزباد در سال ۱۳۱۲هجری شمسی است. شاید به همین دلیل است که 100 درصد اهالی روستا با سواد هستند. روستای دیزباد در سال ۱۳۴۸ به عنوان یکی از معدود روستاهای جهان که اهالی آن صد درصد با سواد هستند در یونسکو به ثبت رسید.
امام قلی خاکی خراسانی از شاعران فارسی زبان قرن ۱۱ هجری قمری و محمد فدایی خراسانی از شاعران و نویسندگان فارسی زبان قرن ۱۲ هجری قمری از جمله مشاهیر این روستا قلمداد می شوند.
این روستا در قرون مختلف، نام های متفاوتی داشت. اما نامی که پس از حمله مغول ها به ایران، روی این روستا گذاشته شد و چندین سال نیز دوام داشت، روستای آسیاب های آبی بود. جالب است بدانید که روستای دیزباد یکی از معدود روستای های اطراف نیشابور است که از حمله مغول ها در امان ماند و به همین دلیل هم سال ها مرکز آسیاب گندم در منطقه بود.
سنن مردم این روستا
مراسم چیله بجست
این مراسم، یکی از زیبا ترین مراسمی است که در روستاهای اطراف نیشابور برگزار می شود. مراسم چیله بجست، در آخرین شب بهمن ماه و به پاس نعمت های الهی در روستای دیزباد و چند روستای اطراف برگزار می شود. جالب است بدانید که نحوه برگزاری این مراسم تقریبا شبیه چهار شنبه سوری باستانی است.
مراسم نوحصار
در گویش محلی نو به دره یو شکلی گفته می شود که بخش اول مراسم نوحصار در آن برگزار می‌گردد. حصار نیز قلعه ای است که در دورترین اراضی روستا واقع شده و پذیرای بخش دوم مراسم نوحصار است. روایت اولی که در مورد این داستان وجود دارد به سیر سلوک امام قلی معروف به خاکی خراسانی اشاره دارد. روایت دوم نشان می دهد که این سنت از کتاب منطق الطیر عطار نیشابوری و حدیقه الحقیقه سنایی و آثار عرفای دیگر نشات گرفته و اشاره به شرح سلوک و معراج عرفا دارد.
مراسم نوحصار از سحر شروع می شود و در آن برگزار کنندگان که معمولا فرزندان، عروس ها، دامادها و نوه های خاندان های بزرگ روستا هستند، تا ظهر در دره نو اطراق کرده و سپس با عبور از دو وادی در قسمت اول و پنج وادی در قسمت دوم، به فنا فی الله می‌رسند.
وضعیت صنعتی روستای دیزباد
شرایط آب و هوایی و اقلیمی روستای دیزباد آن را به یکی از قطب های صنعتی منطقه تبدیل کرده است. یکی از کاربردهای بادی که در این منطقه جریان دارد، استفاده از آن برای تامین انرژی و تولید برق است. با توجه به این ویژگی، نیروگاه بادی دیزباد در سال ۲۰۰۲ در این منطقه احداث شد.
محصولات روستای دیزباد
بیشتر مردم روستا به شغل اجدادی خود یعنی کشاورزی مشغولند. اما دیگر از روش های قدیمی کشاورزی در این روستا خبری نیست. اکثر ساکنین، از روش های مدرن و امروزی برای کشاورزی استفاده می کنند. به همین دلیل هم محصول باغات این روستا یکی از محصولات با کیفیت محسوب می شود. این منطقه یکی از صادرکنندگان عمده گیلاس و آلو به بازارهای اروپایی و حاشیه خلیج فارس می باشد.
البته علاوه بر پایبندی مردم منطقه به شغل اجدادی، آب و هوا و شرایط اقلیمی روستای دیزباد نیز در رشد کشاورزی این روستا نقش ویژه ای داشته است. طبیعی است که با وجود خاک بسیار حاصلخیز و آب بسیار خنک و گوارا، کشاورزی در این منطقه رونق پیدا کند. محصولات این روستا کاملا ارگانیک بوده و به همین دلیل نیز بخش مهمی از صادرات میوه از ایران به اروپا، متعلق به محصولات روستای دیزباد می باشد.
گیلاس، آلو، سیب، آلبالو، گردو، بادام، زردآلو، هلو، گلابی، توت و چندین میوه دیگر از محصولات تولیدی روستا بوده اما بیشتر باغات منطقه دارای درختان گیلاس، آلو، سیب، گردو و آلبالو هستند.
دیگر خصوصیات بارز روستای دیزباد
جالب است بدانید که این روستای پلکانی، نه تنها اولین روستای باسواد کشور بود، بلکه اولین شبکه برق خصوصی نیز درست در همین روستا تاسیس شد. اولین وسیله روشنایی روستای دیزباد، مولدی بود که با زغال سنگ کار می کرد. اما متاسفانه به هر دلیلی، این مولد شب ها خاموش می شد. همین موضوع باعث شد که اهالی چاره ای بیندیشند که بتواند حداقل کوچه های روستا را در تاریک شب روشن نگه دارد.
اهالی برای تحقق این هدفشان در تمام کوچه ها و مسیرهای اصلی روستا چراغ های نفتی نصب کردند. به این ترتیب معابر روستا در طول شب و حتی در اوایل صبح نیز روشن بود. افرادی نیز موظف شدند که اوایل غروب با ظرف های نفتی و روغن های گیاهی و حیوانی که در دست داشتند، دیوارکوب ها و فانوس های آویزان روی تیرهای چوبی روستا را روشن کنند. به این ترتیب بود که با همت اهالی روستای دیزباد، اولین شبکه خصوصی روشنایی در این منطقه راه اندازی شد.
سنت های نوروز در روستای دیزباد نیشابور
«دیزباد وطن ماست»- چندساعت مانده به حلولِ سالِ نو، مردم در عبادتگاه ها جمع می شدند. اکثرأ ملبّس به لباس نو حتی بصورتِ نَه نَه دوزی بود. خُدّام حاضرین را با چای و نقل و نانِ کاکِ محلّی پذیرایی می کردند. ( نان کاک را بدین ترتیب می ساختند که آرد و شیر و زرچوبه را بصورت خمیر در می آوردند و مثل نان معمولی درتنور می پختند.)
دعای اوّل سال خوانده می شد و همه منتظرصدای ساعت پاندول دار ِرادیو بودند تا سال جدید را خبر دهد. همه برای تحویل سال جدید لحظه شماری می کردند پس ازتحویل، تبریکات عید آغاز می گردید.
عیدگردی
مردم پس از تحویل سال به خانه های بزرگان فامیل می رفتند(پدر بزرگ ها، مادربزگ ها) عیدی که به جوانان می دادند به صورت نقدی و یا بیشتر گردو بود. جوانان برای گرد و بازی به پشتِ بام می رفتند و بزرگترها بیشتربه دید و بازدید حضوری و گفتگو های مشترک درداخلِ منزل مشغول می شدند.
شام ِشب اوّل عید درخانواده های فقیر و غنی غذا پُلُو بود. "زنی با فخر و مباهات میگفته: ای دَ دَ شب عیدهم پُلُوُو، شب چِله هم پُلُو اَدم پرچیه مرَ
چِلّه بمعنی شب یلدا- پرچیه به معنی دلزدگی از اِفراطِ مصرفِ غذایی خاص- مرَه به معنیِ ِ می شود"
غذاهای معمول عید دیدنیِ های قدیم عبارت بود از شیرِ برنج، حلوایِ شیره توت یا انگور، آبگوشت و نیمرو .....
سبزی سرسفره مَلِر، پونهِ کنارِجوی ها و رودخانه و ماست و شیره و سمنو مکمّل سفره های آنروزها بود.
سفره هفت سین مثل امروز، درآنروزها متداول نبود.
صبح اول عیددرسالهای قبل برای همه بویژه برای بچّه ها و نوجوانان با شور و شعف زائد الوصفی همراه بود،
پوشیدن لباس نو درخانواده بخصوص جوانان و کودکان جلا و سرزندگی دیگری را به همرا داشت.
کم کم دید و بازدیدهایی که در تمام ده صورت می گرفت به صورت فامیلی مرسوم گردید و جنبه ترتیبی به خودش گرفت به طوریکه صبحانه و نهاردرمنزل یک نفر
و شام درمنزل نفر بعدی صورت می گرفت و کم کم پذیرایی از این غذاهای سنّتی فراتر رفت و به پُلُو و آبگوشت و غذاهای مفصّل ترمنجرشد. البته این روند حرکتی ناشی از رفاه نسبی مردم هم بودکه می توانستند درسفره شان غذا ی بهتری را سرو کنند.
عیدی بری
درعیدنوروز رسم براین بود که ازطرف خانواده پسر یک جفت کفش، جوراب، یک قواره پارچه و یا پول نقد و طلاجاتی به خانواده عروسشان عیدی می دادند .
سیزده بدر
آخرین روزِ عید دیدنی و روزِ سرزدن به طبیعت بود. دراین روز دیگر از لَم دادن و زیر کرسی نشینی خبری نیست همه خانواده ها در باغاتِ ِخودسور و ساتی به پا می کردند. در این طبیعت گردی، تغذیه اغلب با کوکوی سبزی و تخم مرغ در بیرون ازمنزل پذیرایی می شدند .
البته باور بعضی براین است که کلمه سیزده بد یمن بوده و مردم برای سپری کردن این روز به بیرون ازخانه رفته و در صحرا آنرا سپری می کنند. بازیهای مطرح در این روز عبارت بودند:
1- گوی ملّه، که درزمین تقریبأ هموار و قسمتی شیبداری برگزار می شد.
2- دستمال بازی درسطح همواری از زمین صورت می گیرد.
3- اَستا زنجیر باف.
4- بیرد او بیرد.
5- تاب و باد انداختن که توسّط خانم ها صورت می گرفت، به این ترتیب که ریسمان بلندی را درتنه ای از گرد و حلقه واردرست کرده و خانم ها به اصطلاح محّلی باد می خوردند .در هر رفت و آمد پاندولی، فردی با ترکه چوبی که در دست داشت به پای طرفی که باد می خورد می زند تا باد را باسمِ نامزدش و یا شوهرش بخورد.
هِی باد بنوم محمّد (نام نامزد یا شوهرش محمّد می باشد) شکَر به کُم محمّد .
چهارشنبه سوری در دیزباد
«دیزباد وطن ماست»- برخی از سنت های ملی در دیزباد نیز سابقه دارد و جزء سنن دیزبادی ها به حساب می آید. سنت هایی که شکل و شمایل آن شاید قدری متفاوت با آنچه در فرهنگ رایج کشور است باشد.
هادی میرشاهی در نوشته خود در باب چهارشنبه آخر سال می نویسد: چهارشنبه سوری یکی ازجشن های ایرانی است که غروب سه شنبه شب، پیش ازآخرین چهارشنبهِ ماهِ اسفند برگزارمی شود.
"سوری" به معنی سرخ است که مردم آتش روشن کرده و از روی آن می پرند "زردی من ازتو" "سرخی توازمن"
درشاهنامه فردوسی اشاره هایی درباره بزم چهارشنبه، درنزدیکی نوروز وجود داردکه نشان از کهن بودن این جشن دارد.
تنوّع باورها درمناطق مختلف ایران:
- بیماری و ناراحتی ها و نگرانی های سال کهنه رابه آتش می سپارند تا سال نو را با آسودگی خاطر و شادی آغازکنند.
_ کوزه سفالیِ سالِ قبل را ازپشت بام پرت کرده و کوزه نو را جایگزین می کنند با این باورکه بلایا درکوزه قبلی متراکم شده و باشکستن آن، این بلایا دورمی شود.
- آجیل جات را آب نمک زده و با آتش چهارشنبه سوری بو داده و معتقدند هرکس ازاین آجیل بخورد مهربانتر می شود.
- درچهارسوری، پختن آش و دادن به بیماران را شفابخش می دانند.
- کُندُر را برای دفع چشم زخم و حل مشکلات، درآتشِ چهارشنبه سوری می ریزند.
اینها بخشی از اعتقاداتی است که در دیزباد وجود دارد و شاید در بخش های دیگر کشور نیز این قبیل اعتقادات را داشته باشیم. چنانچه شما نیز در این خصوص اطلاعاتی دارید با ما به اشتراک بگذارید.
گیلاس دیزباد فرصتی برای گردهمایی های تابستانه
«دیزباد وطن ماست»- دیزباد این روزها مملو از حضور دیزبادی هایی است که برای چیدن گیلاس به دیزباد آمده اند. یک گردهمایی بی نظیر که با تعامل مالی همراه است.
به گزارش دیزباد وطن ماست، در این روزها دیزباد می تواند فرصتی باشد برای زنده کردن سنت شب نشینی و همچنین گردهمایی های محلی میان مردم دیزباد.
این گردهمایی ها اگرچه به صورت خودجوش اتفاق می افتند اما روابط عمومی شورای اسلام و نهادهای اطلاع رسان می توانند به توسعه و احیای آن از طریق اطلاع رسانی ها کمک کنند.
درآمد ناشی از دیزباد این روزها می تواند با برنامه هایی جهت دهی شود تا مردم دیزباد علاوه بر مشارکت فیزکی که همیشه در فعالیت های جمعی داشته اند از نظر اقتصادی نیز این قبیل اقدامات را حمایت کنند. این حمایت یک حمایت بلاعوض نیست، بلکه حمایتی است که می تواند به توسعه نهادهای مدنی در دیزباد منجر شود.
