دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.
دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.دیزباد در گستره دریایی از شاعرانگی و یک باور تاریخی
«دیزباد وطن ماست»- دیزباد در گستره دریایی از شاعرانگی و یک باور تاریخی عنوان متنی است که یکی از دیزباد دوستان در تاریخ شنبه 27/7/1398 آن را نگاشته است. با هم این متن زیبا را از نظر می گذرانیم.
مناظر بدیع و زیبای دیزباد، باغات سبز و خرّم، جویبارهای پوشیده از سایهِ درختان، کوچه‌باغ‌های پر پیچ‌وخم و بالاخره کوههای سر به فلک کشیده و طراوت خیزش، آب‌وهوایی را برای شهروندانش به ارمغان آورده است که آدم را متحوّل و دگرگون می‌سازد، آن‌چنان تحوّلی که از دستِ هیچ روانکاو و روان‌شناسی در ده‌ها جلسه روانکاوی ساخته نیست.
جلوه‌های زیبای طبیعت در دیزباد کم نیستند، آسمان آن برعکس آسمان شهرها پرستاره، آسمانی نیلگون و مهتابش آن‌قدر شفاف و زیباست که گویی رصدخانه خواجه‌نصیر طوسی در مراغه را در گرو گرفته است به‌طوری‌که هر نوع کتابت و شاعرانگی را در این نور امکان‌پذیر می‌سازد. برای عاشقان مجازی (مصداق "شعر کوچه" از فریدون مشیری)
در این زیبائی‌های طبیعت قداستی به چشم می‌خورد که طنین مناجات و قصیده خوانی سالکان را از گذشته دور تجلی می‌بخشد.
اگر فریدالدّین عطّارشاعروعارفِ قرنِ ششم که عمر خود را به‌رسم سالکان طریقت با سوز و شوق و عشق سپری نمود و با الهام از بهار مجازی، بهار حقیقی را برای انسان متجلّی ساخت، اگر زیبائی‌های صوری طبیعت به کشف زیبائی‌های درون او انجامید و در نهایت هفت شهر عشق را به‌پای شوق، یک گام نهاد و سالکان را در خمِ یک کوچه سرگردان گذاشت.
اگر خیّام فیلسوف، منجِّم، ریاضی‌دان، شاعر و رِند خراباتِ عشق، در دامن این طبیعت طرب عشق را در زندگیِ انسان در آمیخت.
اگر کمال‌الملک (منسوب به ابوذر غفّاری) خالقِ پرده‌های هزار نقش، طبیعت را به تصویر کشد.
همه‌وهمه از همسایگان دیواربه‌دیوار دیزباد و آبشخور این مرزوبوم می‌باشند، با این باور که قدرت و توانایی و انگیزش آنان بی‌تأثیر از این محیط نمی‌تواند باشد. پس به‌گزاف نگفته باشم که می‌توان زیبائی‌های درون را از زیبائی‌های طبیعتِ دیزباد الهام گرفت همانطور که بلبلان نغمه‌ساز کرده و شعر معروف شیخ بهایی را مصداق می‌دهند.
هرکس بزبانی صفت و وصفِ تو گوید
بلبل به غزلخوانی و قمری بترانه
حاجی راهیِ کعبه و من طالبِ دیدار
او خانه همی جوید و من صاحب‌خانه
مقصودِ من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصـود تویی کعبـه و بتــخانه بهـانه
تابه‌حال دیده نشده بلبلی بر پهن‌دشت کویری نغمه‌سرایی کند همان‌طوری که ساخت هر مصنوعی در محیطِ کارگاهی توسط صانع انجام می‌شود برای تزکیه روح و اعتلای نفس نیز یکی از پارامترهای مهم محیط است، محیط مساجد، کلیساها و سایر عبادتگاه‌ها.
این بدان معنی نیست که قانون کلی باشد ولی واقعیت دارد. برای بیداری و آگاه شدن، پارامترهای دیگری مطرح می‌باشد که در سرفصل همه آنها علم و عقل و عمل است که با به‌کارگیری آنها می‌توان به حقایقی رسید و درنهایت به عظمتِ خِلقتِ پروردگار پی برد. پس از کشف حقایق، این باور به وجود می‌آید که شوقِ پرواز به‌سوی معبود، در سیطره فکری هر انسان می‌باشد.
تمثیلی حکایت دارد که:
تعدادی جوجهِ مرغ و یک جوجهِ عقاب در داخل حیاطی زندگی می‌کردند. پیر و مرشدی که این پرندگان را سرپرستی می‌کرد به جوجه عقاب گفت: تو که مشغول دانه خوردن و جست‌وخیز هستی یک استعداد ذاتی و خدادادی دیگر در تو وجود دارد که در بقیه جوجه‌ها نیست. آن استعدادِ پرواز است که تو می‌توانی به اوج آسمان پرواز کنی و از بلندی‌ها، زمین و آدم‌هایش را مشاهده نمایی. پرواز کن نترس تو می‌توانی، در تو استعداد بالقوه‌ای وجود دارد که در بقیه جوجه‌ها نیست، می‌توانی این استعداد نهفته را در پهن‌دشت شوق به فعل درآوری. باور تو یاور توست، می‌توانی در دل آسمان ثابت و بی‌حرکت بمانی و شکارت را در روی زمین نشانه بگیری، پس پرواز کن، نترس پرواز کن، می‌توانی پرواز کنی.
در جوجه عقاب شوقِ پریدن به وجود آمد و با چند بال‌وپر زدنِ مختصر، رویِ دیوار حیاط قرار گرفت، اینجا بر علمش یقین شد که با این مختصر تلاش، موفّق گردیده تا کوچه‌ها و حیاط‌های اطراف را ببیند و در حوزه چشم‌اندازش قرار گیرد.
پرواز ازروی بام، منطقه وسیع‌تری در چشم‌اندازش قرار گرفت. هر چه تلاش کرد بر علمش یقین تر شد و باور این استعداد خدادادی در او شکل گرفت. این داستان زندگی یک انسان است که با علم و عقل و عمل می‌تواند پرواز کند همان‌طوری که نوآموزانِ مدرسهِ ِدیزباد شوقِ پرواز را باورکردند و یاد گرفتند.
هم‌اکنون خورشیدِ فرهیختگانِ این مدرسهِ درپهندشتِ گیتی هیچوقت غروب ندارد
جغرافیای شهرستان میان جلگه خراسان مرکزی
«دیزباد وطن ماست»- سایت جغرافیای شهرستان میان جلگه خراسان مرکزی، در موضوع ارایه مباحث جغرافیایی درباره شهرستان میان جلگه استان خراسان مرکزی به منابع آب دیزباد پرداخته است.
اما به درستی منابع آب دیزباد چگونه تامین می شوند؟ با هم این گزارش را می خوانیم.
منابع آبهای سطحی:
وضعیت زمین شناسی و شیب توپوگرافی شهرستان نیشابور به صورتی است که رودخانه ها از سمت ارتفاعات شمالی به سوی مناطق پست جنوبی دربخش میان جلگه جاری می باشند. از مهمترین رودخانه های جاری در بخش زبرخان شهرستان نیشابور می توان به رودخانه های خروبزرگ و خرو کوچک، درود، گرینه، دیزباد و کالشور اشاره نمود که اغلب از ارتفاعات شمالی بینالود سرچشمه گرفته و سیل آب و روان آب خود را پس از شرب باغات، کشاورزی و آشامیدنی به کال شور می ریزند. رود کال شورکه بزرگترین رودخانه منطقه نیشابور بوده که نقش زهکشی تمام حوزه شهرستان را بر عهده دارد. وسعت کل حوزه این رود حدود 7300کیلومتر مربع می باشد. آب کال شور همانطور که از نامش پیداست شور و مورد استفاده چندانی ندارد.
1- کال شور از ارتفاعات بینالود سر چشمه گرفته و پس از طی مسافت طولانی از بخش زبرخان شهرستان نیشابور از شمال شرقی عشق آباد وارد این منطقه شده و از شمال غربی بخش(دهستان غزالی) عبور نموده و در نهایت با عبور از شهرستان سبزوار به دشت کویر می ریزد.
2- رودخانه کوهسرخ با عبور از روستای عطائیه دشت چاه سالار را مشروب می کند
3- رودخانه شوررود از چشمه سارهای کوههای جنوبی شهرستان سرچشمه گرفته و مزارع روستاهای ماروس، قلعه نو، عطائیه ، قلعه زنگار و... را مشروب می کند.
3- رودخانه بزق که از کوههای کوهسرخ سرچشمه گرفته به سمت دشت ریگی در بخش بلهرات منتهی شده که مزارع روستاهای بزق، سلطان بازه، ریگی، گلبوی را مشروب می نماید.
منابع آبهای زیرزمینی:
میان جلگه به دلیل قرار گرفتن در قسمت جنوبی شهرستان نیشابور از نظر منابع زیر زمینی دارای اهمیت فراوانی است که از گذشته های دور از این منابع جهت آب شرب و کشاورزی استفاده شده است که به وسیله چشمه و قنات و هم چنین چاههای عمیق و نیمه عمیق تامین شده است. در حال حاضر تعداد 312 حلقه چاه عمیق و نیمه عمیق، 12رشته چشمه آب و 60 رشته قنات آب و 4رودخانه دائمی مورد نیاز منطقه را تامین می کند. این چاه ها با توجه به کویری بودن منطقه نقش مهمی را در تولیدات کشاورزی شهرستان پیشنهادی ایفا می نمایند.
علوم انتقادی
«دیزباد وطن ماست«- علوم انتقادی نام وبگاهی برای درس دکتر گیویان دانشکده صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که نویسنده آن به موضوع اسماعیلیه دیزباد اشاره کرده است.
به گزارش دیزباد وطن ماست، وی نوشته است: فرصت نشد مطالبی را که برای فرقه اسماعیلیه آماده کرده بودم ارائه کنم. شاید حس نوستالژیک من نسبت به روستان دیزباد بالا که عکسش را آورده ام نگذاشت بیایم و ارائه کنم. ددر هر حال میخاستم یک فیلم کوتاه با این مضمون بسازم که واگذارش میکنم برای بعد!
به نظرتان با این ادبیات آیا او می خواسته مطلب مثبتی در مورد دیزبادی ها بنویسد یا منفی؟
نظراتتان را با ما به اشتراک بگذارید.
اصناف 724 به روستای دیزباد پرداخت
«دیزباد وطن ماست»- سایت اصناف 724 در مطلبی تحت عنوان «دیزباد، روستای صد در صد باسواد ثبت شده یونسکو و دارنده اولین برق خصوصی ایران» به روستای دیزباد بالا پرداخت.
به گزارش دیزباد وطن ماست، این گزارش می نویسد: دیزباد نام یک روستا واقع در بخش زبرخان شهرستان نیشابور (دیزباد بالا) و یک روستا واقع در بخش احمد آباد شهرستان مشهد (دیزباد پایین) و منطقه ای مابین شهرستان مشهد و نیشابور در استان خراسان رضوی است. از نامهای دیگر آن دژآباد، دزباد، چهل اشکوب و قصرالرّیح می باشد.
روستای دیزباد بر روی دامنه های جنوبی رشته کوه های بینالود و به صورت شرقی-غربی استقرار یافته که یکی از معروفترین روستا های پلکانی ایران است.
این روستا روی سلسله جبال بینالود و در میان رودخانه ها و چشمه های جوشان و باغ های سرسبز قرار دارد. روستایی پر از توربین های بادی که وقتی به چند کیلومتری آن می رسید تغییر ناگهانی دما را به خوبی حس کرده و خنکای ناشی از آب و هوای مطبوع آن، حال و هوای روح و جسمتان را عوض می کند.
دیزباد پایین منطقه ای خشک و هموار است و مردم به کشاورزی و دامداری مشغولند اما دیزباد بالا یا علیا منطقه ای کوهستانی و مملو از باغ و کندو می باشد. اولین مدرسه ملی روستایی و دولتی روستایی ایران در سال 1312 در این روستا تاسیس شد.
مدرسه ای به سام ناصرخسرو که نقش مهمی را در فرهنگ این ناحیه داشته و باعث شده همه ساکنان باسواد باشند به طوری که اسم روستا در سال ۱۳۴۸ به عنوان روستایی که تمام مردمش باسواد هستند در لیست یونسکو قرار گرفت. این روستا در طول حیات خود فارغ التحصیلانی داشته که باعث افتخار همه روستاییان ایران به شمار می روند. یکی از آن ها «امام قلی خاکی خراسانی» است که از شاعران معروف در قرن ۱۱ هجری قمری است. شخصیت معروف دیگر این روستا محمد فدایی خراسانی، شاعر و نویسنده قرن ۱۲ هجری قمری می باشد. امروز بیشتر مردم روستا در دانشگاه تحصیل کرده و برای پیشرفت بیشتر به شهرهای مجاور رفته اند اما زادگاه پدری شان را فراموش نکرده و در ماه های گرم سال به آن سر می زنند.
بافت روستا پله کانی می باشد و خانه ها همگی جنوبی و رو به قبله هستند. این ویژگی سایه تابستان و عدم یخبندان در زمستان را برای مردمان این روستا به ارمغان می آورد. سقف خانه ها چوبی و هر سقف حیاط خانه دیگر می باشد. بیشتر مردم این روستا ساکن مشهد و نیشابور هستند و در فصل های بهار و تابستان برای کارهایی مثل باغداری به روستا برمی گردند. اکثر مردم دیزباد بالا، باغداری را به عنوان شغل دوم خود انتخاب کرده اند اما در نظر بیشتر آن ها باغداری تنها بهانه ای برای بودن در زادگاه است نه کاری برای پول درآوردن و امرار و معاش. از دیرباز شغل بیشتر ساکنان این محل باغداری بوده و امروز هم این شغل هچنان ادامه دارد البته اغلب به شیوه ای نوین، به طوری که این روستا به صادرکننده آلبالو و گیلاس به اروپا و حاشیه خلیج فارس تبدیل شده است. خاک حاصلخیز، آب گوارا و سطح آگاهی و سواد مردم زمینه ساز رشد محصولات عالی باغی در این روستا شده است، محصولاتی مثل آلو، سیب، زردآلو، گردو، گیلاس، توت که در بین آن ها گیلاس، گردو، سیب، آلبالو و آلو فراوان ترند. همین که هنگام برداشت محصول فرا می رسد ناگهان تعداد جمعیت روستا دو برابر می شود، کسانی که برای چیدن و چشیدن طعم خوشایند میوه ها راهی این روستا می شوند.
در زمان حمله مغول این روستا به نام آسیاب های بادی معروف بود. در آن زمان روستا از گزند حملات مغول دور ماند برای همین مردم از اطراف برای آسیاب گندم های خود به دیزباد می رفتند.
در این روستا گیاهان دارویی زیادی می روید که تنوع آن ها خارق العاده است و خانواده های زیادی با جمع آوری و فروش آن ها امرارمعاش می کنند. با فرا رسیدن فصل بهار ارتفاعات روستا مملوء از گیاهانی مثل گل ختمی، پرسیاوشان، شاه تره، خاکشیر و … می شود که به غیر از خلق چشم اندازهای دیدنی، خواص زیادی هم دارند.
مراسم چیله بجست (گویش محلی) یکی از زیباترین مراسم اهالی دیزباد می‌باشد.
این رسم در دیزباد و برخی از روستاهای نیشابور در شب آخر بهمن ماه به پاسداشت نعمت‌های الهی برگزار می‌گردد و شباهت بسیاری به مراسم چهارشنبه سوری باستانی ایرانیان دارد.
مراسم نوحصار معروف ترین مراسم اهالی دیزباد می‌باشد.
اکثریت اهالی دیزباد اعم از ساکنین روستا و شهرها و نیز دیزبادی‌های مقیم خارج از کشور سعی می‌کنند در این مراسم شرکت نمایند. در گویش محلی نو به دره یو شکلی می‌گویند که قسمت اول مراسم در آن برگزار می‌گردد، حصار نیز قلعه‌ای در دورترین اراضی روستاست که شاهد برگزاری قسمت دوم مراسم می‌باشد. در مورد این مراسم دو روایت ذکر شده: اول اینکه توسط شخصی عارف به نام امامقلی معروف به خاکی خراسانی که از مشاهیر دیزباد می‌باشد نقل شده و روایتی است از سیر سلوک این عارف. روایت دوم که بی شباهت به روایت اول نیست بیان می‌کند که این سنت از کتاب منطق الطیر عطار نیشابوری و حدیقه الحقیقه سنایی و چند اثر عرفانی دیگر نشات گرفته و مضمونی از شرح سلوک و معراج عرفا می‌باشد. هرچند این مراسم تا حدود زیادی با این دو روایت همخوانی دارد ولی هر دوی آنها سینه به سینه نقل گشته و در مورد صحت آنها نمی‌توان نظری قاطع داد. در این مراسم که از سحرگاه شروع می‌شود برگزارکنندگان به صورت گروهی (هر گروه معمولاً از فرزندان و عروس و دامادها و نوه‌های هر بزرگ خاندان تشکیل می‌شود البته قابل ذکر است به دلیل کثرت ازدواج فامیلی یا داخل روستایی که بشدت بین اهالی در دیزباد رایج می‌باشد این گروه‌بندی را نمی‌توان بطور کاملاً قطعی تصور کرد) تا ظهر در قسمت اول اتراق کرده و پس از آن با عبور از دو وادی در قسمت اول و پنج وادی در قسمت دوم و در مجموع هفت وادی عشق به فنا فی الله می‌رسند.
باد محلی منطقه دیزباد با توجه به شرایط مناسبی که دارا می‌باشد، دارای جنبه اقتصادی محسوب می‌شود. این باد با گسترش تفکر استفاده از انرژی‌های نو در سطح جهان و کشور بعنوان کانون تأمین انرژی آینده منطقه مد نظر قرار گرفته‌است. مهمترین مزیت این باد مناسب بودن آن برای تولید انرژی برق است. همچنین در تابستان تا حدود زیادی به تعدیل و لطافت هوا در مناطق میانی و شمالی دشت نیشابور کمک می‌کند. با توجه به این شرایط نیروگاه بادی دیزباد در سال ۲۰۰۲ در این منطقه احداث شد.
عفیفه خدنگی در تورگردان از دیزباد می نویسد
«دیزباد وطن ماست»- عفیفه خدنگی یکی از نویسندگان سایت معتبر تورگردان است که در مطلبی با عنوان «روستای متمدن و پیشرفته دیزباد در چند قدمی مشهد» به دیزباد وطن ما می پردازد. اگرچه این مطلب نکته جدیدی در باب دیزباد بیان نمی کند اما نوشتار خوبی است و می تواند به عنوان یک متن مناسب در معرفی دیزباد مورد توجه قرار گیرد.
به گزارش دیزباد وطن ماست، این نویسنده می نویسد: دیزباد تنها روستایی است که صد در صدِ مردمش با سوادند و از سال 1312 شمسی مدرسه داشته است. مردم روستا را می توان با جوامع متمدن کنونی مقایسه کرد چون برخورد و تصمیم گیری هایشان نسبت به محیط زیست، منابع طبیعی و روستایشان حکایت از غنای فرهنگی آن ها دارد. این روستای پلکانی، بسیار زیبا و خوش آب و هواست.
روستای دیزباد در نیشابور و چند قدمی مشهد، روستای پلکانی و شبیه به ماسوله است که خوشبختانه اهالی اش به آن وفادار بوده اند و به دلیلِ برخورداری از فرهنگی غنی و پیشرفته، کمر به نابودی روستا و فراموشیِ آن نبسته اند. این روستا، تنها روستایی است که صد در صدِ مردمش با سواد اند و از سال 1312 شمسی مدرسه داشته است. مردم روستا را می توان با جوامع متمدن کنونی مقایسه کرد چون برخورد و تصمیم گیری هایشان نسبت به محیط زیست، منابع طبیعی و روستایشان حکایت از غنای فرهنگی آن ها دارد.
برای اهالی فرهنگ و دوستداران محیط زیست چنین فرهنگی در بین مردم به نوعی حسرت تبدیل شده است. به همین دلیل باورش کمی سخت است که در یک روستا در یکی از شهرستان های نزدیک به مشهد این شرایط ایده آل و جامعه آرمانی به همت خود مردم و با خواست جمعی، بدون هیچ اعمال زور و فشاری شکل گرفته باشد. مردم دیزباد برای محیط زیست، پرندگان، حیوانات و زمین ها ارزش ویژه ای قائلند و تقریبا تمامی زیرساخت های روستا از قبیل برق، تلفن و به زودی گاز را با همت و پیگیری خودشان به دست آورده اند. این پشتکار در امر سواد نیز به همت اهالی روستا بر می گردد. تقریبا تمامی مردم روستا تحصیلات دانشگاهی دارند و آن هایی که ناچار به سکونت در مشهد یا نیشابور و حتی خارج از کشور شده اند ارتباطشان را با روستا قطع نکرده اند و در فصل تابستان و فصل کشت محصولات کشاورزی یا در ویژه برنامه های خاص، همیشه به روستا بر می گردند.
روستای دیزباد بی سواد ندارد
سال 1312 مردم دیزباد، تصمیم گرفتند همانند شهرهای بزرگ ایران مدرسه دار شوند ولی مسئولان استان با آن ها همکاری نمی کردند. بعد از نامه نگاری های متعدد، به دلیل نبودِ بودجه، با دخواست آن ها موافقت نشد. باز هم اهالی آستین هایشان را بالا زدند و با هزینه شخصی مدرسه ای ساختند و در مکاتبه با آموزش و پرورش خودشان هزینه حق و حقوق معلم را به عهده گرفتند. اولین مدرسه دیزباد به این شکل آغاز به کار کرد. این تلاش ها زمانی نتیجه داد که در سال 1348 یا به قولی سال 1351 یونسکو این روستا را به عنوان منطقه ای که تمام مردمش با سواد هستند اعلام کرد. روستای دیزباد هم اکنون 250 معلم بازنشسته و فارغ التحصیلان متعددی از دانشگاه های ایران و دانشگاه های معتبر جهانی مثل هاروارد آمریکا دارد.
جاذبه های روستای دیزباد چیست؟
آب و هوای روستای دیزباد مطبوع و خنک است. این منطقه در تابستان ها مقصد بسیاری از مردمی است که از گرمای شهرهایی مثل مشهد فرار کرده و به آنجا پناه می برند. بادهای شدید منطقه و شرایط اقلیمی به این وضعیت آب و هوایی کمک زیادی کرده است. روستای دیزباد بالا، در ارتفاع 2000 متری از سطح دریا، حدودا 10 درجه خنک تر از مشهد است و به همین علت تابستان ها بسیاری از مشهدی ها یا آن هایی که به تور مشهد آمده اند، آن جا را برای تور طبیعت گردی انتخاب می کنند.
روستای دیزباد میان چشمه سارهای فراوان و رودخانه ها قرار گرفته و درختان سرسبز و باغستان های پر رونقی را شکل داده است. در روستای دیزباد 150 چشمه وجود دارد که در برابر هر یک، استخری زیبا جلوه گری می کند. بعضی از چشمه ها در داخل روستا قرار دارند و عموم مردم می توانند از آن ها استفاده کنند ولی بعضی از این چشمه ها متعلق به باغ های خصوصی است. اگر مسیرِ خاکیِ کنار چشمه مرکزی روستا را بگیرید و بالا بروید، بعد از تقریبا 15 دقیقه پیاده روی، به آلاچیق ها می رسید. در این منطقه نمای پلکانی روستا کاملا پیداست و بیشتر امکانات گردشگری در آنجا راه اندازی شده است. بقایای یک قلعه سنگی نیز در نوک کوهِ روستای دیزباد به چشم می خورد که علاقمندان به جاذبه های تاریخی را برای بیشتر بالا رفتن ترغیب می کند. در میان بعضی باغ ها، تخت هایی قرار گرفته و به گردشگران اجاره داده می شود.
در لابلای درختان لانه های رنگارنگی به چشم می خورد که اهالی برای پرندگان تعبیه کرده اند. حتی میان استخرهای روستا نیز تخته چوب هایی قرار گرفته تا پرندگانی که شنا نمی کنند بتوانند بر آن ها نشسته و آب بنوشند. می توان تصور کرد که پرندگان در این روستا چه احساس امنیتی دارند و صدای چهچهه و آوزاشان در سحرها چه سر و صدایی در روستا به پای می کند. اهالی روستا عاشق پرنده ها هستند. حتی خانه ها نیز آشیانه پرنده دارد. این پرنده ها کود مزارع را نیز تامین می کنند.
علاقه مردم دیزباد به محیط زیست
مردم دیزباد علاوه بر پرندگان با سایر حیوانات نیز دوستی عجیبی دارند و این دوستی برایشان نفع دو طرفه داشته است. برای مثال به جای شخم زدن زمین با تراکتورهای مکانیکی که منجر به سست شدن خاک می شود، اجازه ورود گرازها به زمین هایشان را داده اند. برای گرازها در زیرِ زمین سیب زمینی یا آلوی قطره طلا قرار می دهند تا آن ها با پوزه شان خاک را زیر و رو کنند و به روش سنتی برایشان شخم بزنند.
علاقه مردم دیزباد به محیط زیست تا آنجا است که هر سال، بخشی از یارانه شان را برای حفاظت از محیط زیست به یگان مردمی حفاظت از محیط زیست روستایشان تحویل می دهند.
از المان های مشهور روستای دیزباد نقش یک DNA پیچ خورده است که یک قلم و یک آشیانه پرنده بر آن قرار گرفته است. این سازه اشاره به ژن خاص مردم دیزباد در زمینه علم و سطح فرهنگی آن ها دارد. مردم روستای دیزباد از قدیمی ترین مردمی هستند که زباله هایشان را تفکیک می کرده اند و هنوز هم اهمیت زیادی به تمیزی شهر می دهند. اهالی به هیچ وجه در روستا زباله نمی اندازند و نسبت به این موشوع به گردشگران نیز سخت گیرند پس یادتان باشد اگر به دیزباد رفتید از سطل های مکانیزه و سرویس های بهداشتی متعدد که با کمک هزینه های مردمی در سطح شهر جای گرفته اند، استفاده کنید و با کاستن از زباله ها به محیط پاک روستا کمک کنید.
ادامه مطلب ...