«دیزباد وطن ماست»- دکتر محمد درویش یکی از چهره های سرشناس علاقه مندان و دوستداران محیط زیست است که اخیرا در نطق های خود دیزباد را به عنوان یک روستای نمونه گردشگری و حافظ محیط زیست معرفی می کند.
وی در نطق های اخیر خود قوانین زیست محیطی دیزباد را چنین یادآوری کرده است:
دیزباد بالا ( نزدیکی نیشابور )
۱-ممنوعیت استفاده از کود و سموم کشاورزی با حمایت از حضور پرندگان در روستا
۲-هیچ درخت قد بلندی درروستا قطع نخواهد شد .درختان بلند قامت بهترین مامن و آشیان پرندگان هستند.
۳-استخرها دارای چوبهای غوطه وری هستند که مانع غرق شدن پرندگان تشنه کام باشند.
۴-شورا مُصر به ایجاد محل خاص جهت آشیان در خانه های روستا است.
۵-در زمستان پربرف مردم متکلف تغذیه پرندگان خواهند بود.
۶- به جای استفاده از تراکتور با فنونی ساده گرازها را تشویق به زیرو روکردن خاک می کنند.
۷-جایزه هرساله به بهترین لبخند.
شعار مردم روستا :
مبادا شکار!
مبادا تبر بردرخت و بهار!
محیط و زمین را نکو پاک دار!
منبع :سخنرانی مهندس محمد درویش در شیراز
«دیزباد وطن ماست»- با عرض سلام و خدا قوت خدمت کلیه دوستان فرهیخته و اندیشمندم که سایت دیزباد وطن ماست را دنبال می کنید. از 4 تیر ماه 1380 تا 4 تیر ماه 1397، 17 سال می گذرد. 17 سال که سایت دیزباد وطن ماست در حال اطلاع رسانی در فضای وب است.
خوشحالم که به ویژه طی چند سال اخیر توانسته ام به صورت کاملا شخصی و افتخاری و بدون وابستگی به هیچ نهادی از نظر مالی، سایت دیزباد وطن ماست را به روز رسانی کنم. با نرخ هر دو روز یک بار!
این کار فقط به زبان ساده است، به ویژه وقتی که درگیری های مختلف در زندگی شخص وجود داشته باشد. اما یک عامل می تواند این موضوع را باعث شود و آن عشق به وطن است. این چیزی است که در همه ما وجود دارد و مدیر دیزباد وطن ماست آن را در این شکل نمایانده است.
دیزباد وطن ماست، در طول مدت فعالیتش بازتاب های خوبی در میان مردم دیزباد داشته است. این سایت نوعی گفتمان را ایجاد کرده تا مردم پیرامون آن بتوانند چارچوب هایی برای اندیشه داشته باشند. اینکه حقیقتا دیزباد به چه سمتی می رود، مساله بسیار مهمی است که در این چارچوب گفتمانی به آن پرداخته شده است.
حرف های خیلی زیادی هم زده نشده و من امیدوارم که امکان طرح آن را پیدا کنم.
زمانی که فرصت تمرکز برای این موضوع ایجاد شود، قطعا سایت را به روز خواهم کرد. اما توکل به الله قادر، به صورت موقت در حالیکه بالغ بر 80 یادداشت نیمه تمام دارم، سایت را متوقف می کنم.
این توقف اولا به این دلیل است که هنوز یک گرافیست خوب برای طراحی مجدد دیزباد وطن ماست پیدا نکرده ام و دوم اینکه مشغله های کاری باعث شده تا دیزباد در میان اوراق کاری ام گم شود و باید آن را پیدا کنم تا بتوانم باز برای دیزباد بنویسم.
می خواهم یک درخواست هم از همه شما داشته باشم، لطفا با شرکت در نظر سنجی انگیزه بازگشت مرا بیشتر کنید.
یادمان باشد، اگر من امروز دیزباد وطن ماست را ولو برای مدتی کوتاه متوقف می کنم، این به هیچ وجه خبر خوبی نیست. دیزباد نیاز به فضای فکری مکتوب دارد تا راه خودش را پیدا کند. این فضای فکر با فکر من به پیش نمی رود و برگرفته از افکار عمومی است که در رسانه های دیگر مطرح می شوند، اما در این فضا به حالتی ایستا می رسد. در نتیجه خودم هم بیشتر تاکید می کنم تا همت کنید که سایت دوباره راه بیافتد.
منتظر کامنت ها و آرای نظر سنجی شما هستم. تک تک تان را دوست دارم و تا آنجا که خداوند بزرگ بخواهد با شما خواهم ماند.
«دیزباد وطن ماست»- گاهی در توسعه در بین دو راهی قرار می گیریم. اینکه کدام مسیر صحیح است و کدام مسیر اشتباه، چیزی است که باید بین بد و بدتر دست به انتخاب زد.
اساسا وجود راه در هر کجا به معنای آبادی است و تا راه نباشد، آبادانی با مشکلات زیادی ممکن خواهد بود. بنابراین اگرچه کشیدن راه میان باغ ها و در فضاهای مختلف چالش هایی را به همراه دارد، اما هیچ کسی منکر این نیست که اگر راهی نبود، هیچ آبادانی نیز نبود.
دیزباد امروز در معرض چنین فضایی قرار گرفته است. در واقع این چالش در بسیاری از مناطق وجود دارد که آیا باید راهی ماشین رو برای این قسمت داشته باشیم یا خیر؟
گاهی این مساله با سلامتی مردم پیوند می خورد. به عنوان مثال راه های میان ده به دلیل عدم اسفالت، باعث ایجاد گرد و غبار شده و مشکلات ریوی را برای دیزبادی ها ایجاد می کنند.
از طرف دیگر وقتی جاده ای کمربندی کشیده می شود، حجم زیادی از پوشش طبیعی از بین می رود و در ادامه نیز آن منطقه برای عده زیادی دسترس پذیر می شود که خود می تواند تبعات ثانوی را از قبیل آتش سوزی تقویت کند.
سوال اینجاست که چه باید کرد؟ قطعا مدیران دیزبادی به این سوال پاسخ صحیحی خواهند داد.
«دیزباد وطن ماست»- برای یافتن فاصله خود تا روستای دیزباد می توانید از سایت تیشینه استفاده کنید.
«دیزباد وطن ماست»- در گویش محلی دیزباد واژه سفددال به جای سپیدار استفاده می شود. درختی که به صورت عمودی و بدون انحراف رشد می کند و از چوب آن منفعت زیادی برده می شود.
در سال های اخیر سپیدارهای دیزباد رو به کاهش گذاشته اند. درختان سپیدار کم شده اند و نیاز است که تمهیدی در خصوص کاشت این درختان صورت گیرد چراکه غرس این نوع درخت باعث توسعه معماری روستایی می شود.
دیزبادی ها از این درختان به عنوان سقف (چوخت) استفاده می کنند. لذا یکی از مصالح ساختمانی به حساب می آید و عدم وجود آن به معنای حرکت به سمت ساختمان های تیر آهنی و فراموشی معماری سنتی دیزباد خواهد بود.
به عبارت دیگر زمانی که نحوه بهره برداری از طبیعت و توجه به طبیعت توسط مردم تغییر کند، این موضوع معماری را تحت شعاع قرار خواهد داد و در نهایت تمام اقدامات در جهت ساخت و حفظ بناهای سنتی به شکست می انجامد.