«دیزباد وطن ماست»- گاهی در توسعه در بین دو راهی قرار می گیریم. اینکه کدام مسیر صحیح است و کدام مسیر اشتباه، چیزی است که باید بین بد و بدتر دست به انتخاب زد.
اساسا وجود راه در هر کجا به معنای آبادی است و تا راه نباشد، آبادانی با مشکلات زیادی ممکن خواهد بود. بنابراین اگرچه کشیدن راه میان باغ ها و در فضاهای مختلف چالش هایی را به همراه دارد، اما هیچ کسی منکر این نیست که اگر راهی نبود، هیچ آبادانی نیز نبود.
دیزباد امروز در معرض چنین فضایی قرار گرفته است. در واقع این چالش در بسیاری از مناطق وجود دارد که آیا باید راهی ماشین رو برای این قسمت داشته باشیم یا خیر؟
گاهی این مساله با سلامتی مردم پیوند می خورد. به عنوان مثال راه های میان ده به دلیل عدم اسفالت، باعث ایجاد گرد و غبار شده و مشکلات ریوی را برای دیزبادی ها ایجاد می کنند.
از طرف دیگر وقتی جاده ای کمربندی کشیده می شود، حجم زیادی از پوشش طبیعی از بین می رود و در ادامه نیز آن منطقه برای عده زیادی دسترس پذیر می شود که خود می تواند تبعات ثانوی را از قبیل آتش سوزی تقویت کند.
سوال اینجاست که چه باید کرد؟ قطعا مدیران دیزبادی به این سوال پاسخ صحیحی خواهند داد.
«دیزباد وطن ماست»- راه اندازی کمربندی شمال دیزباد به راه بازه بالا، مشکل ترافیک داخل دیزباد را کاهش داد.
به گزارش دیزباد وطن ماست، یکی از مشکلات بزرگ دیزباد، عرض باریک معبر اصلی داخل روستا بود که فقط امکان عبور یک خودرو سواری از آن بیشتر میسرنبود و این موضوع سال ها موجب راه بندان های بزرگ و ناراحتی مردم بود .
گشودن این معبر موجب تردد خودروهای آتش نشانی در مواقع اضطراری شده و با توجه به آمدن گاز به دیزباد کمک زیادی به ایمنی روستا می کند.
گفتنی است این کمربندی دو طرفه شده و عبور تراکتور، کامیون و وانت بارها فقط از آن صورت خواهد گرفت و همچنین با توجه به اینکه عملیات اجرائی سنگ فرش معبر اصلی روستا از روز 20 فروردین 97 آغاز شده است.
اجرای این پروژه، قبل از شروع پروژه بعدی بسیار ضروری بود همچنین عدم تردد تراکتور و وانت بارها از داخل روستا موجب جلو گیری از آسیب به سنگ فرش معابر می شود که با اجرای این پروژه این موضوع منتفی است.
«دیزباد وطن ماست»- نظارت برساخت و سازهای کنار راههای اصلی و فرعی با همکاری اداره راه و شهرسازی یکی از مسائلی بوده که بسیار موردتوجه قرارگرفته است.
به گزارش دیزباد وطن ماست، در این مورد بسیار جدی عمل شده است، حتی در این مورد چندین دیوار که در حریم قرارگرفته تخریبشده است.
همچنین بر اساس مصوبه شورا مقررشده است در کنار راههای فرعی دیوار گذاریها به نحوی انجام گیرد که هر باغ کنار جاده، دارای پارکینگی باشد که هم صاحب باغ بتواند خودرو خود را پارک نماید وهم دو ماشین عبوری بتوانند از کنار یکدیگر بگذرند، این طرح نیز اجرا وبر آن نظارتشده است.
وقتی افراد مدتی از روستای خود دور می شوند، عموما حس نوستالوژیکی خوبی نسبت به آن پیدا می کنند. خاطرات گذشته اگرچه همراه با تلخی و شیرینی است، اما با مرور زمان تنها شیرینی آن بر جای می ماند.
در کنار این موضوع، گاهی اوقات بوِیژه در سال های اخیر که به دلیل مهاجرت دیزبادی ها از دیزباد، ضابطه ها دیگر نظارت نشده و به نوعی برخی خاطرات بدی (از دیوارهایی که در ملک آنها کشیده شده یا راه هایی که به خاطر عدم رعایت ضوابط بسته شده اند) در اذهان باقی مانده است.
این مساله باعث می شود که عده ای از دیزبادی ها به عمران و توسعه دیزباد خوشبین نباشند. آنها مدام داستان های خود را مرور می کنند و در عدم عدالت و ضوابط سخن می گویند.
نهایت این سخنان می رسد به جایی که هیچ زمان اتفاقی برای توسعه دیزباد پیش نیاید، اما آیا واقعا این خاطرات اینقدر تلخ هستند؟
ما امروز در دیزباد نیاز به کمک هر دیزبادی داریم. با کمک هر دیزبادی که در واقع گامی برای آبادی باغ و ملک خودش بردارد، ما دستی از کمک گرفته ایم. تنها راه آن نیز خوشبین شدن نسبت به شرایط جدید است.
دیزباد می تواند در سال 2020 یا 1404 که سند چشم انداز کشور در آن ترسیم شده، به عنوان توسعه یافته ترین روستای کشور مطرح شود. این واقعا دور نیست. اما ما باید نسبت به آن خوشبین باشیم. نسبت به مدیریت دیزباد خوشبین باشیم و این خوشبینی را در میان تمام دیزبادی ها اشاعه دهیم.
تنها با این خوشبینی است که می توان پل هایی ساخت که توسعه دیزباد در نتیجه آن رقم بخورد.
باز هم بر می گردم به آخرین جمله مهندس محمود کردی در جلسه آموزشی شورای اسلامی دیزباد:
دست به دست هم دهیم به مهر- دیزباد خود را کنیم آباد... ان شاء الله
«دیزباد وطن ماست»- دنیا امروز بنای همه فعالیتش را بر آموزش قرار داده است. ما نیز امروز در دیزباد به آموزش نیاز داریم. خوشبختانه شورای اسلامی این دور رویکردی آموزش مدار به توسعه دیزباد دارد.
ما نیازمند آموزش نحوه همکاری با فعالیت های شورای دیزباد داریم. پیام هایی که در ماه های اخیر توسط شورای دیزباد ارائه شده است، به مواردی اشاره کرده که حقیقتا ارائه آنها صرفا در قالب یک اطلاعیه، کفایت نمی کند. لذا نیاز داریم که این موارد را در دوره های آموزشی که من نام «دوره آموزش دیزوندی» را برای آن پیشنهاد می کنم؛ برای این مهم برگزار کنیم.
این دوره ها بایستی توسط مدرسین با تجربه برگزار شوند و طی آن مباحث به صورت طبقه بندی شده با استفاده از اسلاید و فیلم در عین حال برخی از قسمت های آن به صورت عملی و کارگاهی اجرا شوند.
در این آموزش ها بایستی مباحث در موضوعات ذیل برگزار شود:
1. آموزش آبیاری:
در این آموزش بایستی ابتدا ضوابطی برای آبیاری (اوبورده) ارائه شود که به دیزبادی ها یاد می دهد که نوبت آب چگونه تقسیم شده است. نظارت بر این ضوابط بایستی زیر نظر مجری بوده و هر دیزبادی پیش از آبیاری بایستی به «میرآب» مراجعه کرده و در مورد نوبت آبیاری و زمان آن جویا شود.
با این آموزش ما دیگر شاهد درگیری لفظی بر سر آب نخواهیم بود و این موردی است که اگر در دیزباد حل شود، قابل تقدیر خواهد بود.
2. آموزش نحوه برخورد با توریست:
گاهی اوقات در برخورد با توریست دچار افراط و تفریط می شویم. ارتباط با توریست بایستی ضابطه مند شود. یعنی باید تا حدی به آنها احترام بگذاریم و تا حدی که اولا توریست در دیزباد احساس غربت نکند و در درجه دوم او احساس کند که دیزباد بی صاحب نیست و نمی تواند هرطور که بخواهد با طبیعت دیزباد برخورد کند.
3. آموزش نحوه ساخت و ساز و ترمیم بناهای دیزباد:
در این آموزش ضمن آشنایی دیزبادی ها با طرح هادی بایستی به آنها در خصوص رعایت عرصه راه های درون ده توضیحاتی داده شود.
4. آموزش بهداشت محیط:
در این بخش باید به دیزبادی ها یاد داد که چگونه زباله های خود را تفکیک کنند و چگونه زباله های قابل بازیافت را به صورت تفکیک شده در سطل زباله قرار دهند و چگونه سایر زباله ها را سوزانده یا در باغ به صورت کود دفن کنند. ضمنا برای زمینه بایستی زیرساخت های مد نظر پیشتر در دیزباد فراهم شده باشد.
5. آموزش نحوه سم پاشی:
در این بخش به دیزبادی ها نحوه صحیح سم پاشی، زمان آن و اینکه چگونه با کمترین صدمه به محیط زیست از سم استفاده شود، آموزش داده می شود.
6. آموزش نحوه برخورد با متخلفین و تجاوزگران به محیط زیست:
در این آموزش نحوه برخورد اولیه با شکارچیان و سو استفاده کنندگان و چوپانان متعارض یاد داده می شود و شماره تلفن های ضروری در نقاطی که تردد افراد بیشتر است نصب می شود.
7. آموزش ضوابط و قوانین راه های مالرو در دیزباد:
در این جلسه آموزشی به دیزبادی ها قوانینی آموخته می شود که چگونه راه از میان باغ ها عبور می کند؟ بالاخص در مورد کسانی که می خواهند اطراف باغشان را دیوار کنند گفته می شود که چقدر فضا به عنوان حریم راه نباید دیوار شود؟ این نکته سبب می شود که از دوباره کاری و خرابی دیوارهای دیزبادی هایی که تمام باغشان را بدون در نظر گرفتن راه عمومی دیوار کرده اند، جلوگیری شود.
این موارد آموزشی فعلا در اولویت هستند. البته موارد دیگری نیز وجود دارند که به مرور در تارنمای «دیزباد وطن ماست» درج خواهند شد.