«دیزباد وطن ماست»- وقتی برای اولین بار تقی ایمانخواه، دهیار پیشین دیزباد را ملاقات کردم، او با موتور سیکلتش در حد فاصل بالا ده و نوحصار به گشت زنی مشغول بود تا خدایی ناکرده کسی از فرصت عدم حضور مردم در روستا سوء استفاده نکند.
وی متولد 1331 است. در اردیبهشت 1385 به عنوان دهیار دیزباد برگزیده شد. فعالیت وی در دهیاری زمانی آغاز شد که این معلم لیسانسه دیزبادی خدمت خودش را در مدارس راهنمایی مشهد به پایان برده بود.
تقی ایمانخواه برادر تنی شهید قاسم میرشاهی می باشد و پس از شهادت برادرش، نام خانوادگی اش را به ایمانخواه تغییر داده است.
تقی ایمانخواه در اجرای مسئولیت هایش بسیار دقیق بوده و تمام وقتش را در این 7 سال وقف دیزباد کرده و بنا به اظهارات وی، گاهی ساعت 12 نیمه شب مردم به وی زنگ زده اند و وی را برای کاری فراخوانی کرده اند.
پس از اتمام مسئولیت شورای پیشین دیزباد، فرزندان تقی ایمانخواه با ارسال پیام هایی خواستار تکریم و تقدیر از پدرشان شدند. پدری که خودش را در هفت سال گذشته وقف فعالیت های توسعه در دیزباد کرده بود و به زعم آنان بعد از گذشت 7 سال که وی دست تنها، امور دیزباد را می گرداند، هیچ کس به وی خدا قوت نگفته است!
البته باید دانست که شورای پیشین و دهیار بر مبنای قانون بایستی کارنامه ای از فعالیت هایشان ارائه می کردند و در همان جلسه از آنها تقدیر می شد، اما هنوز هیچ کارنامه ای از فعالیت های ده ساله آنها ارائه نشده است.
لذا پس از اظهارات فرزندان تقی ایمانخواه مساله را پیگیری کردیم و از آنها کارنامه ای از فعالیت های پدرشان درخواست کردیم که با گذشت چند ماه، هنوز هیچ کارنامه و حتی تصویری از او برای «دیزباد وطن ماست» ارسال نشده است.
با این حال تصمیم گرفتیم تا مصاحبه ای کامل در خصوص فعالیت های شورای اسلامی و دهیاری دیزباد در دوره پیشین با وی انجام دهیم.
تقی ایمانخواه که اخلاقا بسیار رک سخن می گوید در این مصاحبه از عمده فعالیت هایی که در دوره خودش انجام شده سخن می گوید. اما باید دانست که این مصاحبه تنها بخشی از پاسخ سوالات ماست و ان شاء الله در مصاحبه هایی با سایر اعضای شورای پیشین موضوع بازتر خواهد شد.
«دیزباد وطن ماست»- وظایف شما به عنوان دهیار دیزباد چه بود؟
تقی ایمانخواه: بنده مسئول اجرای برنامه هایی بودم که شورای دیزباد آن ها را مصوب می کرد و به بنده ارجاع می داد و اولین کاری که انجام دادم نیز آزاد سازی مسیر جاده دیزباد بود. ما برای این کار زحمات زیادی را متحمل شدیم و من و چند نفر دیگر به خانه افراد می رفتیم و از آنها برای گسترش جاده اجازه گرفتیم.
کارهای روستا بیشتر اداری هستند و من وظیفه پیگیری برنامه ها را در بخشداری، فرمانداری، استانداری، نیروی انتظامی و سایر بخش ها بر عهده داشتم.
«دیزباد وطن ماست»- چه مدت از وقتتان را در طول هفته به امر دهیاری اختصاص می دادید؟
تقی ایمانخواه: نحوه کار من در دیزباد به شکل پاره وقت بود اما شبانه روزی و هر وقتی کاری یا نامه ای می خواستند برایشان انجام می دادم.
نصف هفته را به طور متوسط در دیزباد بودم که در آن مدت تمام وقت به دیزباد خدمت می کردم. در مشهد هم 24 ساعته خودم را وقف دیزباد کرده بودم.
«دیزباد وطن ماست»- جلسات شورا در کجا برگزار می شد؟ حدودا چند جلسه برگزار شده و آیا صورتجلسه ای از این جلسات وجود دارد؟
تقی ایمانخواه: جلسات شورا در مشهد، در دفترکارمان (مدرسه فعلی دیزباد) و یا در خانه یکی از افراد شورا برگزار می شد. به طور دقیق تعدادشان را نمی دانم، چون اعضای شورا جلسات را مدیریت می کردند و همان ها مسئول نوشتن صورتجلسه بودند. صورتجلسه ها نیز در اختیار آنها است.
در این جلسات به من نتیجه ای اعلام می شد و من آن را اجرا می کردم و از آنجا که این دستورات شفاهی بود، هیچ سندی در اختیار من نیست.
دبیر این جلسات آقای علی میرشاهی بود و شما می توانید صورتجلسه ها را از ایشان پیگیری کنید.
«دیزباد وطن ماست»- آیا با مقامات منطقه هم جلساتی داشتید؟ نتیجه آنها چه بوده است؟
تقی ایمانخواه: بله! ما با بخشدار منطقه زبرخان آقای اخوان صفار و آقای فیوضی جلساتی داشته ایم. همچنین در فرمانداری با آقای مهندس هاشمی جلساتی داشته ایم. در برخی از این جلسات فقط دهیار دعوت می شده است که بنده حضور داشته ام.
گاهی هم به همراه آقای علی گنجعلی در این جلسات شرکت کرده ام.
ما آقای هاشمی را به دیزباد دعوت کردیم و ضمن بازدید از دیزباد نیز در مورد مسائلی با ایشان گفتگو کردیم.
طی این جلسات مشکلات دیزباد مطرح می شدند و خوشبختانه مسئولین نظر مثبتی نسبت به دیزباد داشتند. به ویژه آقای هاشمی دیزباد را دوست دارند و کارهای ما را به دقت پیگیری می کردند.
«دیزباد وطن ماست»- فعالیت های عمرانی که در دوره شما انجام شده اند را نام برده و بفرمایید که شما چه نقشی در اجرای آنها داشته اید؟
تقی ایمانخواه: مهمترین معضل دیزباد جاده آن بود و بعد از آن آب لوله کشی که هر دو این ها مهمترین فعالیت های عمرانی دیزباد در دوره ده ساله اخیر بوده که با زحمت فراوان انجام شده است.
در دوره ما 250 شماره تلفن ثابت برای دیزباد دریافت کردیم. همچنین با پیگیری های ما آنتن موبایل به دیزباد آمد و ارتباطات را در دیزباد تسهیل کرد.
ما همچنین جاده ساحلی را از سر مزار تا غرقاب کشیده ایم. در تمامی این کارها علاوه بر پیگیری ها گاهی اوقات خودم شخصا در عمران دیزباد نقش داشته ام و مثلا در لوله کشی دیزباد برخی کارهای یدی را شخصا انجام داده ام.
«دیزباد وطن ماست»- چه فعالیت های فرهنگی در دوره شما انجام شده است؟ شما چه نقشی در آن داشته اید؟
تقی ایمانخواه: برای مدرسه دیزباد 3 سال تمام پیگیری کردم. هیچ بچه ای در دیزباد نبود و به ما گفته بودند که باید حداقل 4 نفر پیدا کنید. و خوشحالیم که سرانجام این کارها به نتیجه رسید.
«دیزباد وطن ماست»- آیا فعالیت های اجتماعی یا به عبارت دیگر فعالیت هایی که همه مردم را درگیر کند انجام داده اید؟ نقش شما چه بود؟
تقی ایمانخواه: متاسفانه در دوره ما دیزباد نسبتا خالی از سکنه بود و غالب جمعیت آن را پیرمردان و پیرزنان تشکیل می دادند و برای این کارها جوان نیاز دارد که ما به جوانان دسترسی نداشتیم.
بنابراین تیم فوتبالی در مشهد به نام دهیاری دیزباد تشکیل دادیم که در یک سری مسابقات شرکت کردند و مقام هایی هم کسب کردند. فرزند من درگیر این برنامه بود.
همچنین ما در سال های اول یک بار اعلام کردیم و مردم آمدند تا دیزباد را پاک کنیم. از آن روز به بعد فعالیت جمعی به آن شکل انجام نشد اما دو نفر مسیر روستای دیزباد تا حصار را تمیز کرده اند. همچنین فعالیت جمع آوری زباله را هر دو هفته یک بار اجرا کردیم اما هیچ کسی استقبال نکرد و حتی هزینه آن را هم خودم پرداخت کردم و در نهایت متوقف شد.
«دیزباد وطن ماست»- چقدر توانسته اید از مردم دیزباد برای اجرای پروژه ها اعتبار و بودجه دریافت کنید؟
تقی ایمانخواه: فقط برای حمام عده ای کمک کرده اند. آن هم 70 نفر بودند که مبلغ 300 هزار تومان جمع آوری شد و کفاف تعمیر حمام را نمی داد و بنابراین من خودم شخصا قسمتی از هزینه های آن را پرداخت کردم.
در مورد جاده دیزباد هم طی جلساتی در مورد پرداخت هزینه هایی به مالکین باغ ها و منازل که ملکشان به جاده تبدیل شده بود، قرار شد که این هزینه ها به مالکین بازگشت داده شود و ما قول داده بودیم که ملکشان را دیوار می کنیم، اما چون هیچ کس کمک نکرد، نتوانستیم به وعده خود عمل کنیم و پرونده جاده دیزباد هنوز باز است و افرادی طلبکار هستند.
بودجه جاده هم که یک میلیارد و چند میلیون بود، نتوانست این هزینه را تامین کند.
در مورد پروژه لوله کشی آب آشامیدنی دیزباد هم 700 میلیون تومان اعتبار دریافت کردیم و همه آن از محل اعتبارات دولتی توسط سازمان آب تامین شد.
موبایل هم 300 میلیون تومان هزینه داشت که باز هم مردم هیچ نقشی در پرداخت آن نداشتند.
«دیزباد وطن ماست»- برای حفظ محیط زیست دیزباد چه کرده اید؟
تقی ایمانخواه: ما خودمان جلوی افراد را می گرفتیم. در دیزباد خوک فراوان است و ما برای کشتن آنها مجوز گرفتیم. اما از آنجا که شکارچیان از راه کوه به شکار می روند، ما پیشنهاد دشتبان برای محاظت از بیابان و کوه و باغ ها را دادیم، که هیچ کس استقبال نکرد.
بیشتر اوقات اصلا اگر من کاری نمی کردم، هیچ کس مایل نبود کاری انجام دهد. مثلا در مورد پروژه آبرسانی دیزباد، من شخصا عرض دو ماه تمام خانه ها را آبرسانی کردم.
«دیزباد وطن ماست»- برای سامان دادن به اوضاع باغ های دیزباد و کارگران فصلی چه تمهیداتی اندیشیده و اجرا کرده اید؟
تقی ایمانخواه: برای این کار شرکتی تاسیس شد و با بی اعتنایی مردم روبرو شد. شرکت کوه و دشت دیزباد در ده پایین تاسیس شد و حسین میرشاهی (ابراهیم) پیگیری های زیادی برای آن انجام داد، اما مردم را متقاعد کند. بارها جلسات پیشنهاد تاسیس دفتری برای ساماندهی کارگران داده شد اما در اجرا موفق نشدیم، چون حمایت نشدیم..
«دیزباد وطن ماست»- چه اقدامات آموزشی برای دانش افزایی و آموزش مادام العمر دیزبادی ها انجام داده اید؟
تقی ایمانخواه: هیچ برنامه مدون آموزشی نداشتیم اما برای پاکسازی دیزباد و برای سمپاشی و مقابله با کک، که در سال های 86 و 87 اجرا شد، سم کک را میان مردم توزیع کردیم و آموزش هایی به افراد دادیم. این اقدام به دلیل جلوگیری از حشره کک که در بالا ده زیاد بود، انجام شد.
«دیزباد وطن ماست»- آیا خانواده تان هم در کارهای مربوط به دهیاری درگیر شده بودند؟ مردم تا چه اندازه در کارها درگیر بودند؟
تقی ایمانخواه: اگر چه شاید به طور مستقیم در معرض کارها نبودند اما نمی شود درگیر نشوند. مثلا اگر مهمانی می آمد، آنها باید برای صبحانه پذیرایی کنند.
از بالا ده کمتر همکاری کردند. اما از پایین ده علی اکبر امام قلی، شیرعلی، هادی محمد قاسم و علیشاه امام کمک کرده اند. علیرضا بهرام هم این اواخر به من کمک می کرد و مهندس اسماعیل رحمانی هم حقیقتا به من کمک کرده است.
«دیزباد وطن ماست»- در مورد شرکت کوه و دشت چه اطلاعاتی دارید؟
تقی ایمانخواه: از مسیر کنار رودخانه از آسیای عیسی تا دیزباد پایین، زمین هایی بود که تحت اختیار این شرکت تعاونی قرار داشت.
قرار شد این زمین ها میان دیزبادی ها تقسیم شده و به هر عضو ذکور خانواده ها یک سهم داده شود. عده ای آمدند و زمین شان را تحویل گرفتند و آن را آباد کردند اما عده ای سهل انگاری کردند و به آنها پولشان پس داده شد. اما چون برخی افراد در دسترس نبودند، پول بازگردانده شده به آشنایان آنها داده شده است. ممکن است در این میان این افراد پول قوم خودشان را پس نداده باشند. می توانید در این خصوص با آقای شیرعلی میرشاهی که حسابدار این شرکت تعاونی هستند صحبت کنید.
«دیزباد وطن ماست»- در پایان اگر نکته ای را دارید بفرمایید؟
تقی ایمانخواه: یک نکته مهم این است که در دیداری که آقای دکتر کلهر به دیزباد داشتند گفتند که در دیزباد چاه احداث نکنید. چراکه امکان دارد در زلزله ها روستا را دچار تخریب کند.
باید بگویم ما جاده دیزباد را که 45 دقیقه از سر جاده تا دیزباد طول می کشید را به مسیری 15 دقیقه ای کاهش دادیم و همین باعث شد که قیمت املاک دیزباد بالا برود.
مردم باید با گالن از سر چشمه آب می آوردند اما ما این سختی را از دوش مردم برداشتیم.
مردم وقتی وارد دیزباد می شدند تمام تماس خود را با خارج از دیزباد از دست می دادند و ما موبایل را آوردیم که بتوانند به خانواده شان زنگ بزنند. مساله تلفن همراه را آقای اسماعیل رحمانی پیگیری کردند. همچنین افزایش تعداد خطوط تلفن از 250 شماره به 500 شماره در دوره ما صورت گرفته است.
حسین رحمانی که جزو قدیمی ترین ساکنین دیزباد در فضای سایبر است، قالب وبلاگ خود را تغییر داد. وی در قالب جدید شمارشگر بازدید کنندگان را برداشته و به جای آن نظر سنجی قرار داده است.
اگرچه قالب کافه شب های دیزباد در سال های گذشته بارها تعویض شده اما در سال گذشته تغییرات به نحوی اتفاق افتاده که در قالب هیچ اثری از عکس دیزباد دیده نمی شود.
کافه شب های دیزباد، تنها وبلاگی است که همراه دیزباد وطن ماست، به انتشار مباحث مرتبط با دیزباد می پردازد.
امیدواریم که این تعویض قالب کم کم به تغییرات بیشتری در محتوای کافه شب های دیزباد ختم شود.
«دیزباد وطن ماست»- جمعه هفته گذشته حدود هزار نفر از دیزبادی ها، 200 اصله نهال توت را در جاده تندرستی کاشتند و 500 گودال دیگر را برای باقی نهال ها در ضلع شرقی بوستان و در کناره سایت حفر کردند.
به گزارش روابط عمومی شورای اسلامی دیزباد، افرادی که در برنامه پیشین موفق به حضور نشده بودند، این هفته در محل بوستان حضور یافته و نهال های خود را در بوستان منصور کاشتند.
جمعه 24 آبان نیز حدود 120 اصله درختچه سماق به همت دیزبادی ها در ضلع شمالی بوستان که شیب بسیار تندی دارد، کاشته شد.
سماق درختچه زیبایی است که در تابستان به رنگ سبز و در پاییز به رنگ نارنجی در می آید و تلالو رنگ های شاد آن به بوستان منصور زیبایی خاصی خواهد بخشید.
ارتفاع این درختچه در دیزباد به حدود 2 الی 3 متر میرسد و در مقابل کم آبی بسیار مقاوم است. تکثیر این درختچه به سرعت و از طریق ریشه رونده آن انجام می شود.
امیدواریم که انشاالله طی چند سال آینده تمامی دامنه بوستان را فرا بگیرد. محصول خشک این گیاه، ترش مزه و اشتها آور است. میوه سماق برای دیابت، رماتیسم و نقرس مفید است و در تقویت لثه و درمان درد دندان نیز کاربرد دارد.
یکی از مسائلی که امروز روستای توریستی دیزباد علیا با آن مواجه است، معماری های متنوع و جدید است. برخی فکر می کنند این نشان تجدد است. اما باید بگویم که این کار فقط یک خرابکاری و دستبرد به سنت معماری دیزباد است و لاغیر.
دیزباد با معماری منحصر به فردش و مصالحی که به طور طبیعی از کوه ها گرفته شده، ساختاری بی بدیل پدید آورده که توریست ها را به سمت خودش جذب می کند.
اگر چه مدرن زیباست، اما در میان بناهای سنتی، مدرن یک جور وصله ناچسب است.
اما وقتی بناهای مدرن و پست مدرن ساختیم، یعنی سنت معماری آن را له کرده ایم.
راه چاره چیست؟
حسین خافی که خود سال ها در زمینه مستند سازی از بناهای تاریخی تجربه دارد، می گوید: استفاده از رنگ کاه گل می تواند به ما در ایجاد نمایی یکپارچه کمک کند.
خافی معتقد است، دیزبادی ها می توانند نمای خارجی تمام خانه ها اعم از قدیمی و جدید را با استفاده از رنگ کاه گل رنگ کنند و با این کار چهره دیزباد را از حالتی که بیشتر شبیه مناطق در حال گذار است، به روستایی سنتی در آوریم. این کار هزینه زیادی ندارد اما در جذب گردشگر تاثیر فراوان خواهد داشت.
همچنین امیدواریم شورای اسلامی دیزباد برای این مورد نیز مصوبه ای ارائه دهد تا به حفظ بافت سنتی دیزباد کمک شود.
توریستی شدن دیزباد، یکی از ویژگی های مهم دیزباد را از آن گرفت. دیزباد روستایی بود که میان باغ های آن دیوار وجود نداشت. تنها «میدوله» مشخص می کرد که محدوده باغ از چه کسی است.
«میدوله» سنگ سفید یا درختی است که در چهار ضلع باغ ها قرار می گرفت و عرصه باغ با آن مشخص می شد.
اما امروزه دیوارها هر روز کشیده می شوند و فنس ها باغ ها را از هم جدا می کند.
آسیبی که در این میان وجود دارد این است که راه مالرو بین باغ ها از کجا عبور می کند. باغ های زیادی مخصوصا در بازه را وجود دارند که به زودی همه راه ها به آنها بسته خواهند شد.
مصوبات منتشر شده شورا در این خصوص بسیار محدود و برای بسیاری روشن نیست. بیشتر اوقات افراد کاملا سلیقه ای عمل می کنند. مطمئنا این مساله در آینده عامل اختلاف میان دیزبادی هایی خواهد شد که اینک همسایگان غیر دیزبادی از مغان، حصار و چناران دارند.
عموما در این موارد پیش از اینکه بخواهد مساله ای پیش آید باید شورای اسلامی دیزباد مصوباتی که در این خصوص وجود دارد را اعلام کند یا در صورت لزوم مصوبات جدیدی را تصویب و اجرا کند، تا از مسائل بعدی جلوگیری شود.
مطمئنا راه، آبادی می آورد و کسانی که قسمتی از باغ خود را به راه مالرو یا جاده می دهند، متضرر نخواهند شد.
همچنین این راه ها سبب می شود، دیزبادی هایی که غالبا در شهرها هستند، چون می بینند که اتومبیل به محل باغشان نزدیک می شود، رغبت بیشتری به آبادانی باغ هایشان نشان می دهند و همین باعث توسعه دیزباد خواهد شد.