ما در دیزباد برای توسعه گردشگری به سرمایه نیاز داریم سرمایه ای که بتوان با آن راه ها را گسترش داد، بناهای تاریخی را آباد کرد، کوچه ها را سنگ فرش کرد و پروژه های عمرانی روستا را به پیش برد. برای این مهم چهار پیشنهاد ارائه می شود:
۱) مدیریت می تواند توجه عموم را به جاذبه های تاریخی و باستانی جلب کند و برای حفظ و مرمت آن ها، با کمک علاقه مندان به این جاذبه ها، صندوقی را ایجاد نماید.
۲) مدیریت می تواند جریانی از رفت و آمد را به مناطق زیبا و جذاب ایجاد نماید و با فشار بر آن ها، صندوقی را برای حمایت و مدیریت این مناطق ایجاد و دایر کند.
۳) جهانگردی و گردشگری نیاز به حفظ و حمایت از مناطق جنگل کاری شده دارد و موجب ایجاد صندوق های تامین مالی برای ایجاد پارک ها و مناطق حفاظت شده ی ملی می شود.
۴) تاسیسات جهانگردی اغلب می توانند الگوهای جدید مصرف و صرفه جویی انرژی را به جامعه ی محلی معرفی کنند.
دیزباد این روزها مانند طفلی است که بدون اینکه دوران طفولیت را سپری کرده باشد به درون جامعه آمده است. نبود زیرساخت های مناسب و امکانات و تسهیلات مورد نیاز برای یک روستای توریستی در روستای دیزباد روز به روز روشن تر می شود. وقتی مردم از نقاط مختلف به دیزباد که اینک دارای جاده آسفالته است، می آیند و هیچ جایی برای استراحت نمی یابند و لاجرم بساطشان را در باغ های مردم پهن می کنند و ناگهان با صاحب باغ که احتمالا عصبانی است روبرو می شوند، چه نگاهی نسبت به دیزباد پیدا می کنند.
هر دو حق دارند:
توریست می گوید این روستا توریستی است و من آمده ام که از طبیعت اینجا استفاده کنم.
دیزبادی هم می گوید آخر اینجا باغ من است، محل تفریح شما نیست.
این کشاکش تا کی ادامه پیدا خواهد کرد؟
به نظر می رسد بسیاری از موارد بستگی به تلاش های دولت آینده دارد. اما غیر از آن مردم روستا نیز باید برای حل این معضل تلاش کنند.
1. راه های درون دیزباد هنوز خاکی اند.
2. طرح هادی هنوز به اندازه کافی کارایی خود را نشان نداده است.
3. پارکینگ به اندازه کافی وجود ندارد.
4. حتی سرویس بهداشتی مناسب برای توریست وجود ندارد.
5. مکان هایی برای شستشوی ظروف و لباس تدارک دیده نشده است.
6. بهداری دیزباد دکتر ندارد و اگر خدایی ناکرده برای کوهنوردان اتفاقی بیافتد باید به شهر بروند.
7. باغ ها حصار درستی ندارند و دیوار ها بایستی هرچه زودتر بالا رود تا املاک خصوصی مورد استفاده عامه مردم قرار نگیرد.
8. سیستم آبرسانی لوله ای باید هرچه بیشتر مکانیزه شود تا از هدررفت آب جلوگیری شده و مازاد آب در رودخانه باعث زیبایی بیشتر دیزباد شود.
9. در مکان هایی باید کوه تراشیده شود و پارکینگ، رستوران، هتل و... درست شود.
10. قلعه منصور ضمن تجدید بنا و مرمت نیازمند راه پله است.
11. در مراسم نوحصار رفت و آمد اتومبیل به سختی انجام می شود. یا باید کاملا به صورت سنتی برگردد و یا راه ها عریض تر و پارکینگ در نزدیکی نوحصار برای ماشین ها تدارک دیده شود.
12. کتابخانه مسجد دیزباد نیازمند کتب بیشتر و تعدادی کامپیوتر است تا با حضور گردشگران بتوانیم نمایشی از فرهنگ دیزبادی را که از سالیان گذشته در این روستا جریان داشته با این کتاب ها و تکنولوژی همراه کنیم. کاش می شد اینترنت وایمکس یا دی اس ال نیز در روستا راه اندازی کنیم.
13. سوپرمارکت های لوکس و باغ سراها برای برگزاری مراسم های مختلف نیز مورد نیاز است.
به این فهرست می توان موارد بیشماری را افزود. اما سوال اینجاست که چگونه این امکانات باید در دسترس قرار گیرند؟
خداوند در قرآن شریف می فرماید: «خدا سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد، مگر آنکه آن قوم خود سرنوشت خویش را تغییر دهند.»
ما نیز برای تامین این نیازها به منابع مالی نیازمند هستیم. «دیزباد وطن ماست» توصیه و پیشنها می کند که برای جلوگیری از حرکت های انفرادی که در نهایت حرف و حدیث های زیادی را به همراه دارد، دهیار محترم و شورای ده می توانند با لحاظ کردن قوانین در زمینه راه اندازی صندوق توسعه دیزباد و با مراجعه به بانک گردشگری که احتمالا تسهیلاتی را در این زمینه به دیزبادی های عزیز می دهد، حرکت روبه رشدی را برای آبادانی دیزباد آغاز کنند.
در غیر اینصورت اگر صرفا منتظر اقدامات دولت باشیم، شاید تا زمان رسیدن به شرایط مطلوب دیزباد ناهمواری های فراوانی را تجربه کنیم. گفتنی است که برای سرمایه گزاری در حوزه گردشگری بایستی به معاونت سرمایه گذاری و طرح ها، دفتر مناطق نمونه گردشگـری، مراجعه کرد.
آدرس : تهران- خیابان گاندی جنوبی- روبروی کوچه یکم ، معاونت سرمایه گذاری و طرح ها ، طبقه سوم دفتر مناطق نمونه گردشگری. تلفن : 88661752
فاکس : 88798157 پست الکترونیک : mantaghe nemoone @ itourism.ir