«دیزباد وطن ماست»- آیا معماران و پیمانکارانی که دیزباد را می سازند، از مسائل مربوط به ساخت منازل دیزباد آگاهند؟ آیا آنها دیزباد را به شکل پلکانی آن می سازند و بر سنت معماری دیزباد استوارند یا اینکه نقشه ای از یک شهر بی نظم در ذهن دارند و دیزباد را همانند حاشیه های شهر مشهد طراحی می کنند؟
این مساله امروز برای شورای اسلامی و مردم دیزباد اهمیت بسیار زیادی دارد که روستا به شکل باستانی خودش باقی بماند. منظور از این سخن این نیست که باید دیزباد ساختمان های غیر ایمن داشته باشد، بلکه تقویت سازه یکی از مساله بسیار مهم در ساختمان های دیزبادی است.
علاوه بر این نیازمند سازماندهی پیمانکاران هستیم. نقشه ای که می خواهیم دیزباد بر اساس آن ساخته شود باید به پیمانکاران داده شود تا آنها بدانند چند طبقه بسازند؟ بدانند که با چه بسازند و چگونه و در چه شرایطی بسازند؟
وقتی در این موارد ضوابط مشخص وجود داشته باشد، می تواند نتیجه خوبی برای شورای اسلامی و مردم به همراه داشته باشد اما اگر نتوانیم این ضوابط را ایجاد کنیم، همه چیز از دست در می رود.
خوشبختانه مردم دیزباد، افراد فهمیده ای هستند و نیازی نیست که در این خصوص وارد جبر شد، گفتگو همه چیز را حل می کند و در عین حال باید در نظر داشته باشیم اگر بنایی ساخته شد، نمی توان آن را به راحتی تخریب کرد.
امیدواریم که دیزباد بتواند شخصیت معماری خودش را به خوبی پیدا کند و خود مردم بیایند و تحت قوانین و ضوابطی که توسط شورای اسلامی مشخص شده است و با پیمانکارانی که مورد تایید هستند کارشان را انجام دهند.
دیالوگ راهبرد اصلی در توسعه است. امروز ما بیش از هر زمان دیگری نیازمند فعالیت یکپارچه هستیم لذا بایستی برای ساماندهی این گونه حرکات از گفتگو مدد بگیریم.
خوشبختانه شورای دیزباد علیا در این خصوص پیشگام است و «دیزباد وطن ماست» می تواند از این تریبون به تمامی روستاهای اطراف دیزباد اعلام کند که ما جویای همکاری های دوجانبه در تمامی زمینه ها در جهت توسعه هستیم.
امروز مساله نیروی کار در دیزباد مساله ای حیاتی است و دیزباد ظرفیت های خوبی برای نیروی کار از روستاهای اطراف دارد. ما در دیزباد می توانیم از نیروی کار مازاد شما استفاده کنیم و تنها مساله سازماندهی این نیروی کار است.
خوشبختانه امروز از روستاهای چناران، حصار و ... کارگرانی به دیزباد می آیند و فعالیت های عمرانی در دیزباد را اجرا می کنند.
اما این تعداد برای پوشش تمام دیزباد کفایت نمی کند، ضمن اینکه ما فعلا ظرفیت نگهداری این نیروی کار را در دیزباد نداریم. اما در صورتی که بتوان این نیروی کار به طور سازماندهی شده به دیزباد بیایند، ضمن اینکه برای خود این نیروها زمینه اشتغال دائمی پدید می آیند، قیمت تمام شده برای باغداران پایین آمده و لذا تمایل به سرمایه گذاری و فعالیت اقتصادی در دیزباد افزایش می یابد.
همچنین با یک برنامه جامع گردشگری می توان زمینه تبلیغ برای توریست ها را در روستاهای مختلف ایجاد کرد. بدین صورت که توریست تنها یک روستا را هدف قرار ندهد و بتواند در یک دوره مجموعه ای از روستاها را بگردد و از طبیعت منطقه به طور کامل منتفع شود. در نقطه مقابل با ایجاد امکانات روستاهای اطراف دیزباد نیز می توانند از ورود این گردشگران منتفع شوند.
دیالوگ با شوراهای روستاهای مجاور در خصوص فعالیت های یکپارچه جهت جلوگیری از نابودی محیط زیست و حیات وحش یکی از اقدامات اساسی شورای دیزباد است.
همچنین با هجوم آفاتی چون ملخ و موش می توان با اقدامات یکپارچه ای که پیشتر در مورد آنها توافقاتی ایجاد شده، زمینه بهبود شرایط را برای باغداران دیزبادی و سایر روستاهای اطراف فراهم کرد.
دیالوگ در زمینه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی می تواند به توسعه پایدار در منطقه زبرخان کمک کند و از این حیث به شدت نیازمند آن هستیم.
«دیزباد وطن ماست»- این دوره فعالیت های شورای دیزباد تفاوت های بنیادین با دوره های پیشین دارد و این امر در طول جلسه آموزشی در مسجد دیزباد و حتی پس از آن در نوحصار از زبان دیزبادی ها شنیده می شد.
مطمئنا حجم فعالیت هایی که باید در این دوره انجام شود بسیار زیاد است و اگر بخواهد توسط این 3 عضو شورای اسلامی پیگیری شود، قطعا دستاوردها قابل توجه نخواهد بود.
رویکرد سازمانی به مسائل توسعه، اولین گام در راه بالا بردن بهره وری و مدیریت کیفی در دیزباد است. این بدان معنی است که در گام اول شورا باید فعالیت های توسعه ای را شناسایی، طبقه بندی و اولویت گذاری کند.
این اولویت ها در کارگروه هایی از افراد اجرایی قرار داده شود و با بهره گیری از پتانسیل های موجود فعالیت ها کلید خورده و مدیریت شوند.
گاهی اوقات تعداد کارهای انجام شده ملاک عمل نیست. دیزباد اینک راه آسفالته دارد اما راهی که عرض آن استاندارد نیست و امکان تصادف در آن بسیار زیاد است و نمونه آن تصادفی که در 26 تیرماه سال جاری در جاده دیزباد اتفاق افتاد و در آن یک موتور سیکلت سوار حصاری با اتومبیل پیکان احمد میرشاهی برخورد کرد.
موتور سیکلت سوار که موتورش را برای کاهش مصرف سوخت خاموش کرده بود، با شدت به اتومبیل پیکان دیزبادی ساکن دیزباد برخورد کرد و به شدت مجروح شد.
علاوه بر 3 میلیون هزینه پزشکی برای درمان موتور سیکلت سوار، موتور سیکلت او و ماشین احمد میرشاهی به شدت خسارت دیدند. اگر جاده قدری عریض تر بود، این اتفاق ناگوار نمی افتاد.
قطعا اعضای شورای دیزباد برای آسفالت شدن دیزباد پیگیری های فراوانی انجام دادند اما سوال اینجاست که:
بدون هیچ پاسخی به این سوالات باید بگویم که انتظار می رود هر شورایی که بخواهد فعالیت های خود را به خوبی انجام دهد، شش مرحله ذیل را در هر پروژه ای سازمان داده و مدیریت کند:
1. مطالعه
2. برنامه ریزی
3. اجرا
4. نظارت
5. ارزیابی
6. بازبینی
امید که برنامه های شورای منتخب را در این جریان ببینیم.
شکل گیری نهاد های مدنی در توسعه روستای دیزباد امروز بیش از هر چیز اهمیت دارد. بدون این نهادهای مدنی فقط باید چشم به دستان دولت داشت و این در شرایط حال حاضر که بسیاری از زیرساخت ها در دیزباد مهیا شده است، به معنی آسیب های فراوانی است که این زیرساخت ها برای دیزباد خواهد داشت.
به عنوان مثال با ورود جاده آسفالته به دیزباد بالا، هجوم خیل کثیری از افراد ماجراجو به دیزباد سبب ایجاد مسائل امنیتی و آلودگی محیط زیست خواهد شد.
یا با ایجاد آب لوله کشی در دیزباد، چاه های فاضل آب روی صخره ها، به آب های زیر زمینی نفوذ کرده و شاهد آلودگی آبهای زیر زمینی و خاک دیزباد خواهیم بود.
این دو و موارد بیشمار دیگر که همه ناشی از نقصان در زیرساخت های موجود هستند، سبب می شوند که روستای دیزباد پس از مدتی بکر بودن خود را از دست بدهد و جزو مناطقی شود که سر ریز شهر بینالود را در خود نگه دارد. این یعنی از بین رفتن فرصت های توریسم در دیزباد.
بنابراین در این شرایط هرگونه اقدام در جهت شکل دهی تعاونی ها و صندوق ها و اطلاع رسانی و انگیزه بخشی در جهت توسعه زیرساخت های مورد نیاز در دیزباد، اقدامی مناسب به شمار می رود.
امید که در این رهگذر شورای ده نقش سازمان دهنده را بازی کند. یعنی پروژه هایی برای ایجاد و راهبری دیزباد تعریف شده و در قالب کارگروه ها سازماندهی شوند. با این کار می توانیم شاهد توسعه دیزباد باشیم.