«دیزباد وطن ماست»- رودخانه دیزباد به تنهایی فضایی برای گردشگری دیزباد است و این فضا در حالتی بهبود می یابد که در آن آبشار یا آبشارهایی ایجاد شود.
منطقه «اوشور» دیزباداز مناطق دیدنی دیزباد است که این مساله را تامین می کند اما به دلیل دوری از فضاهای گردشگری دیزباد نیازمند ایجاد آبشار یا آبشارهای مصنوعی در مسیر رودخانه یا در مسیر بوستان ناصر خسرو هستیم.
این آبشار می تواند با تغییر مسیر آب در یک مسیر ویژه که منظره چشم اندازی را ایجاد می کند می تواند ایجاد شود و حتی کسانی که از باغ آنها به این منظور استفاده شود نیز می توانند از آن بهره مند شوند.
«دیزباد وطن ماست»- دیزبادی ها این روزها در فضاهای مجازی در مورد دغدغه هایشان می گویند. دغدغه هایی که امروز نسبت به گذشته بسیار بیشتر شده است.
این ها از عوارض عملیاتی شدن دیزباد توریستی است که نتایجش تنها گریبانگیر دیزباد نیست بلکه هر روستایی که این ویژگی ها را یافته متعاقب آن دچار چنین آشفتگی هایی شده است.
ورود گردشگر به دیزباد فضای خانوادگی دیزباد را معذب کرده است. فضایی که همه پسرخاله و دختر خاله هستند این روزها تبدیل به فضایی شده است که افراد دوست دارند کمتر آن را ببینند.
در عین حال حضور دیزبادی ها در دیزباد در دو سال اخیر بی سابقه بوده است. یعنی دیزبادی ها دارند در دیزباد سازندگی می کنند. اما باز هم راضی نیستند. چون مشکلات زیادی وجود دارند و باید به این مشکلات پرداخته شود.
سروی در مورد غریبه هایی که وارد دیزباد می شوند می گوید: «توریستی شدن دیزباد شده یک دردسر مثلا همین جمعه یک مینی بوس مسافر آمده بودن سرمزار غروب می رقصیدن سرلخت بعدبه اسم دیزباد تمام میشه که دیزبادیها بی حجابند!»
اما این مشکل دیگر مشکل دیزباد نیست. تمام روستاهای گردشگری با چنین مسائلی روبرو هستند. و تازه دیزباد این مسائل را تا اندازه زیادی مهار کرده است.
امیر حسین می گوید: «اون روز تو مسجد گفتن هر اتفاقی افتاد به نگهبانی بگین نگهبانی با 110 هماهنگ میکنه و 110 تو مدت کم میاد اونجا.
ولی تماس که گرفته میشه ساده از کنارش رد میشن.»
قربانعلی هم از مساله آلودگی ها و خالی نکردن ظرف های آشغال در برخی مناطق دیزباد خبر می دهد.
اما به گفته یک مقام مسئول در دیزباد: «مشکل عنوان شده مختص دیزباد نیست در جلسه شوراها و دهیاران شهرستان همگی بویزه مناطق گردشگری این مسائل را به شکلی حادتر دارند و همگی از دیزباد سوال می کردند که شما چکار کردین که همه از تمیزی و نظم و انضباط دیزباد سخن می گویند و حتی بیش از 60 نفر از دهیاران نمونه شهرستان یک ماه قبل به دیزباد آمدند که از تجربیات ما استفاده کنند.»
در واقع مساله اینجاست که مسائل دیزباد نیاز به شکل گیری نهادهای جامعه مدنی دارد. فضای دیالوگ ایجاد شده که اخیرا در میان دیزبادی ها پررنگ تر شده و بیشتر به مسائل اجتماعی و فرهنگی دیزباد توجه می کند باید این نکته را مد نظر قرار دهد که دولت و بازوان دولت (شورای اسلامی و دهیاری) قدرت ندارند که به مسائل خرد روستا بپردازند. آنها صرفا نگاهشان به مسائل کلی و استراتژیک است. برای سایر مسائل این نهادهای مدنی هستند که باید در دیزباد شکل بگیرند و به خوبی عمل کنند تا دیزباد بتواند راه خودش را برای رسیدن به توسعه پایدار باز کند.
در واقع ما ابتدا باید دیالوگ های خود را گسترش دهیم. یادمان باشد که حرف زدن خیلی راحت است. انتقاد کردن و ایراد گرفتن بسیار راحت است اما اصل بر حرکت و ایجاد است. و این مساله ای است که بیشتر از هر زمان دیگر به آن نیاز داریم.
«دیزباد وطن ماست»- ارتباط با دانشگاه ها و حمایت از پایان نامه ها هزینه زیادی ندارد اما می تواند نتایج بسیار خوبی برای نهادهایی داشته باشد که این امکان برای آنها ایجاد می شود.
شورای اسلامی دیزباد می تواند در هر سال چند سرفصل را برای پژوهش به دانشگاه هایی نظیر فردوسی، دانشگاه تهران، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه علامه طباطبایی و سایر دانشگاه های معتبر کشور اعلام کند تا دانشجویانی که در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا شرکت می کنند انگیزه بیشتری برای کار بر روی فرهنگ و مسائل مختلف دیزباد پیدا کنند.
حمایت های اینچنینی در دراز مدت باعث می شود که صرفا حرف نزده باشیم بلکه نتایج و پشتوانه های علمی در خصوص مسائل مختلف دیزباد داشته باشیم. در دیزباد پتانسیل زیادی برای پژوهش در حوزه های مردمشناسی، محیط زیست، زمین شناسی، مطالعات فرهنگی، توریسم و گردشگری و جامعه شناسی وجود دارد که هر کدام از این ها می تواند باب های زیادی را بر توسعه دیزباد اعم از توسعه گردشگری و توسعه پایدار باز کند.
«دیزباد وطن ماست»- در همین چند وقت اخیر پیام های زیادی را از دوستان غیر دیزبادی دریافت کرده ام که اگر ما به دیزباد بیاییم آیا فضایی برای اقامت در دیزباد برایمان وجود دارد؟
پاسخ به این سوال بسیار اهمیت دارد و به ویژه آنلاین شدن این پاسخ از اهمیت به مراتب بیشتری برخوردار است. دیزباد در زمان هایی کمتر مسکونی می شود و فعلا تا زمانی که گازکشی نشده است همچنان با این معضل روبروست که روستایی فصلی تلقی می شود. از طرف دیگر این مساله می تواند به عنوان یک نقطه قوت نیز به حساب بیاید. یعنی شما روستایی دارید که در آن خانه های خالی زیادی برای اجاره به گردشگران وجود دارد.
اما این مساله به شدت نیازمند مدیریت است. اینکه افراد بتوانند خانه های خودشان را مجهز به تخت، لحاف و تشک و امکانات گرمایی در زمستان کنند تا توریستی که در این فصل هوس دیزباد گردی می کند بتواند تحت یک مدیریت واحد بدون اینکه افراد مجبور باشند به شخص مراجعه کنند خانه مورد نظر را در اختیار بگیرند.
بدون شک این اقدام خودش باعث می شود که درآمد زایی بیشتری برای دیزباد ایجاد شود و در نتیجه مردم دیزباد امکان سرمایه گذاری بیشتری را برای ایجاد فضاهای اقامتی در دیزباد پیدا کنند.
از طرف دیگر شورای اسلامی می تواند نظارتی بر اهداف گردشگران داشته باشد و در زمینه های مختلف این مخاطبان را برای مدت ها در زمینه شرایط دیزباد مطلع نگه دارد تا امکان بازگشت مجدد آنها به دیزباد مساعد تر گردد.
«دیزباد وطن ماست»- همانطور که در یادداشت پیشین اشاره شد، یکی از مسائل روبروی دیزباد بحث مدیریت توریست هایی است که از دیزباد بازدید می کنند.
این گردشگران اهداف مختلفی برای ورود به دیزباد دارند و البته گاهی اوقات این اهداف با منافع دیزباد در تضاد است و مردم دیزباد هرگز راضی نیستند که به هیچ قیمتی محیط زیست روستایشان به خطر بیافتد یا اینکه بخواهد از این فضای بکر دیزباد برای اهداف سودجویانه ای که فرهنگ و امنیت مردم را تحت شعاع قرار می دهد استفاده شود.
بنابراین باید در این خصوص به تشکیل سازمان فکر کرد. سازمانی که بتواند این مساله را مدیریت کند. شاید اگر شرکتی برای تور دیزباد گردی در شهرهای بزرگ تهران و مشهد راه اندازی می شد می توانست تبعات بسیار مثبتی برای آینده دیزباد داشته باشد.
دیزباد امروز یک روستای معمولی نیست و باید برای اینکه به شرایط مساعد برسد تلاش های زیادی برای آن انجام گیرد. زیرساخت ها هنوز نیاز به تقویت دارند. هنوز دیزباد به آن اندازه که باید و شاید نتوانسته است در بحث گردشگری ساختار ایجاد کند و شاید دلیل آن این باشد که هنوز پروژه برج پیش تختگاه در پارک پیش تختگاه دیزباد آماده نشده است. بوستان ناصر خسرو نیازمند پیگیری های بیشتر است و تا زمانی که نتیجه آن را نبینیم بسیاری از مسائلمان همچنان باقی می ماند.
یک روستای گردشگری باید مجموعه ای قابل ارائه از فضاها داشته باشد که توریست آن را قابل بداند و مسیر رسیدن به دیزباد را طی کند و این در حالی است که هنوز جاده دیزباد در مناطقی بسیار باریک است و اگر افزایش گردشگر را داشته باشیم نیازمند جاده ای ایمن تر هستیم.
در صورتی که نهادهای مردمی شکل بگیرند قطعا سودآوری شان باعث می شود که بتوانیم از آنها انتظار داشته باشیم که در توسعه زیرساخت ها به دیزباد کمک کنند.