«دیزباد وطن ماست»- فضای دیالوگ در شبکه های اجتماعی باعث شده است که در باب دیزباد سخنان زیادی گفته شود. هر کدام از این سخنان در جای خود بسیار سازنده و موثر است.
در این بخش نکته ای توسط یکی از دیزبادی ها از روستای فخر داوود گرفته شده است که به شرح ذیل طرح می شود: چند وقت پیش به دلیل کنجکاوی و داشتن مهمان خارجی قبل از ورود به جاده دیزباد برای دیدن فخر داوود وارد جاده این روستا شدیم. اولین چیزی که به چشم مهمان و خوشمون اومد کاجهای اول جاده بود که بسیار زیبا کاشته شده بود و کاملا قد کشیده و سرحال به نظر می رسیدند - در ورودی جاده دیزباد چند سال پیش هم فک می کنم درختان توت کاشتن و همون سال ابیاری تانکرهای ابرسان رو به چشم دیدم ولی متاسفانه به نظر با عدم پیگیری و مراقبت نیمی از درختان خشک شدن و نیمی دیگر هیچ رشد محسوسی نداشتم.
چه خوب می شه در ورودی جاده اصلی درختی به نام خود بکاریم و خودمونو مجاب کنیم هر دفعه پایه یکی از درختان در راه رفت یا برگشت دیزباد ابیاری انجام بدیم (البته این حرکت باید بصورت خود جوش و مانند یک حرکت مدنی انجام بشه)- هم در ابادانی روستامون کمکی کردیم هم زیبایی به وجود اوردیم هم کمکی در حفظ طبیعت داشتیم- شاید روزی برسه که دوست داشته باشیم زیر همین درختان از سایشون استفاده کنیم- به نظر من خیلی مهمه که ما چه چیزی به نسل بعد انتقال می دهیم.–
در انتها بحث اینکه همه همسو باشیم و چه درختی بکاریم هم مهم هست – از دیدگاه من شاید کاج بهترین و سر سخت ترین درخت باشه و بهتر باشه توت بعد از بزرگ شدن و به دلیل داشتن میوه افراد رو به سمت خودش جذب می کنه و باعث اسیب و شکستن شاخه ها توسط افراد عبوری می شه -
این نظر اگرچه در یک نگاه جالب به نظر می رسد اما باید از منظر کارشناسی بررسی شود و سپس در مورد آن گفتگو کنیم. لذا چنانچه شخصی در این خصوص بحثی قابل طرح دارد در بخش نظرات منتظر خواهیم بود.
«دیزباد وطن ماست»- همهساله در ایام نوروز تعدادی نهال توت توسط شورا بین مردم بهصورت رایگان توزیع میشود.
به گزارش دیزباد وطن ماست، هدف از این حرکت افزایش فضای سبز روستا و ترویج فرهنگ خیرخواهی هست.
گفتنی است، درختان توت بهصورت دیم در حاشیه باغات، کنار جادهها و دامنه کوهها کاشته میشوند و میتواند توسط هر رهگذری استفاده شود.
افزایش جایگاههای گردشگری نیز در ردیف دیگر اهداف این برنامه است.
همچنین ترویج، فرهنگ کاشت گل محمدی در باغات کنار جاده آسفالته نیز در برنامههای شورا قرار دارد (29/12/ 93)
«دیزباد وطن ماست»- شاید در صد سال گذشته دیزبادی ها کمتر برای خرید مایحتاج ساختمانی خودشان نیاز به خارج از روستا پیدا می کردند، چراکه همه چیز در دیزباد مهیا بود.
چوب و سنگ و گل برای ساخت بنایی مستحکم و گرم تنها ابزارهایی بودند که دیزبادی ها در اختیار داشتند. دیزباد ماهیت خودکفایی خودش را از دست داد. امروز دیگر نیازی به چوب نیست. چوب جایگزین خوب و مطمئنی به نام تیرآهن دارد. اما چوب همچنان یکی از صنایعی است که در دیزباد مورد توجه قرار می گیرد.
من احساس می کنم که مردم دیزباد امروز نیازی به این صنعت ندارند، چراکه این صنعت چیزی جز فنای طبیعت را به ارمغان نمی آورد. و چرا اکنون که می توانیم با گیلاس و میوه های دیگر در دیزباد در آمدهای خوبی داشته باشیم، درختان سر به فلک کشیده و زیبای سپیدار را در دیزباد قطع کنیم؟
دیزباد قطعا می تواند با تکیه بر محصولات باغی اش بسیار زیباتر و دوست داشتنی تر از زمانی باشد که درختانش قطع می شوند. البته من منظورم صاحب این عکس نیست. اما حقیقتا بیاییم و با طبیعت دیزباد مهربان تر باشیم تا در آینده دیزبادی زیباتر از همیشه را به نسل بعد هدیه کنیم.
«دیزباد وطن ماست»- امسال تعداد قابل توجهی نهال توت تهیه شده که انشا الله در ایام نوروز بین مردم توزیع خواهد شد تا در حاشیه راه ها وسایر مکان های مناسب کاشته شود.
به گزارش دیزباد وطن ماست، شورا در نظر دارد این برنامه را در سال های بعد نیز تکرار کند تا بدین ترتیب هر سال بر فضای سبز دیزباد افزوده شود.
سال گذشته شورای اسلامی حدود 300 اصله نهال توت به دیزباد آورد که تعدادی از آنها را در بوستان پیش تخت گاه کاشت و مابقی را بین مردم توزیع کرد تا در نقاط مناسب بکارند.
توت درختی است مقاوم به خشکی که در اغلب نقاط دیزباد قابل کشت می باشد و کاشت آن در سطح زیاد موجب تلطیف و سردی هوا می شود. میوه این درخت دارای خواص فراوانی است که می تواند مورد استفاده همگان قرار گیرد.
گفتنی است نهال های توت از نهالستان مرحوم حاج هادی زمانیان که جزء خیرین و نیکو کاران بزرگ مشهدی است تهیه شده است.
شورای اسلامی و دهیاری دیزباد ضمن تشکر فراوان از مهندس رسولیان ریاست جهاد کشاورزی بخش فردوسی مشهد و همچنین حمید زمانیان یاد و نام آن مرحوم را گرامی می دارد.
«دیزباد وطن ماست»- درود بر دیزباد و درود بر دیزبادی هایی که همیشه در کنار دیار کهن خود باقی می مانند.
درود بر کسانی که وطنشان را آباد می کنند.
درود بر کسانی که بی تفاوت نیستند و درود بر کسانی که کار و تلاش را سرلوحه زندگی خویش قرار می دهد.
درود بر کسانی که وقتی دست دوستی را به کسی دادند، پیمان نمی گسلند و مردانه وار تا آخر راه می ایستند.
این است دیزباد، سرزمین زیبای پدری ام و جایی که به آن تعلق دارم و جایی که همواره به آن افتخار می کنم و افتخار می کنم که متعلق به مردم دیزباد هستم.
مردمی که سپاسگزارند و قدرشناس!
دیزباد امروز دیزبادی دیگر است که حتی دیزباد 100 یا 70 یا 50 یا 30 سال پیش نیست. دیزباد این روزها دست های مردانه ای را می بیند که با یکدیگر عهد کرده اند، وطنشان را آباد کنند. این روح توسعه خواهی در تمام دیزبادی ها دیده می شود.
عزمی راسخ که با توکل به خدای بزرگ، ان شا الله به ثمر خواهد نشست. آمین!
گزارش تصویری که در این یادداشت مشاهده می کنید، متعلق به روزی است که دوست داریم آن را روز اتحاد دیزباد بنامیم. روزی که همه دیزبادی ها اعم از زن و مردم، پیر و جوان دست به دست یکدیگر دادند تا دیزبادشان را درختکاری کنند.
تا به میهمانان غیر دیزبادی خوش آمد بگویند و برای آنها استراحتگاهی زیبا بنا کنند و بگویند: «به دیزباد خوش آمدید!»
آخر آنها می خواهند که وقتی میهمان به وطنشان می آید، برای او چتری از درختان زیبای توت با میوه های شیرین آماده کنند که مسافران خسته را آسایشی و دیزبادی ها را از تماشای این مناظر آرامشی باشد.
باید در این مصاف تقدیر کنیم و تشکر از نظام جمهوری اسلامی ایران، که به حق در این سی و اندی سال برای ما سنگ تمام گذاشته و به ویژه در دولت های نهم، دهم و یازدهم، دیزبادمان را متحول کرده است.
تشکر کنیم از مسئولینی که همیشه در کنار دیزبادی ها و نمایندگان دیزبادی ها بوده اند و ما را در مصاف با تغییرات تنها نگذاشته اند.
باید تشکر کنیم از شورایی که خودش را وقف توسعه دیزباد می کند و تشکر کنیم از دیزبادی هایی که با تمام وجود از نمایندگانشان حمایت می کنند، تا فرآیند توسعه با سرعت و شتاب، دیزبادی زیبا را برای دیزبادی ها و برای همه دوستداران دیزباد فراهم کند.
با هم تماشا می کنیم، تصاویری را که امیر رضا کردی عزیز در شرایطی که دسترسی به آنها برایم مقدور نبود، زحمت ارسال آن را کشید.
ادامه مطلب ...