«دیزباد وطن ماست»- یکی از چالش های پیش روی دیزبادی ها در سال های اخیربحث گردشگری شدن روستای دیزباد بوده است.
به گزارش دیزباد وطن ماست، رویکرد دیزبادی ها نسبت به گردشگری شدن دیزباد عمدتا منفی است و در متن ذیل یکی از ین نظرات را می خوانیم.
از آنجائیکه چه بخواهیم چه نخواهیم دیزباد به محل گردشگری تبدیل شده و ما هیچگونه حقی برای جلوگیری از گردشگران نداریم و با این گردشگری شدن دیزباد اعتبارات خاصی به آن تعلق میگیرد باید این مهم را به فال نیک بگیریم و از این پتانسیل حد اکثر استفاده را بکنیم، پس چه بهتر که با ارائه راهکارهای سازنده و مدیریت بهتر به پیشرفت روستایمان کمک کنیم.
مهمه که برای گردشگری شرایط آن را مهیا کنیم.
مواردی که به ذهنم رسید را مینویسم.
☆ابتدا مشکلاتی را که گردشگران بوجود می آورند را بررسی میکنیم:
و اما راهکار ها:
«دیزباد وطن ماست»- حسین میرشاهی (سلمانی) در متنی بسیار تامل بر انگیز از توسعه دیزباد و عقلانیت می گوید.
وی می نویسد: «همدلان دیزبادی مدرسه دیزباد خود به تنهایی گویای حرف های ناگفته ای است که طی سالیان متمادی در ذهن و اندیشه بسیاری از مردم وجود داشته است.
ورود مدرسه در ایران با سختی تمام میسر شد چراکه مردم ایران در بسیاری از مناطق آن را علم کافری دانسته و از آن احتراز می کردند اما در دیزباد مدرسه با دستان توانمند دیزبادی ها و با کمترین مشکل بنیان گذاشته شد.
امروز مدرسه دیزباد که از سال 1312 تاسیس شده، 85 ساله می شود. ساخت مدرسه ی دیزباد سبب شد مردم این دیار فرهنگ و اقتضائات متفاوتی نسبت به سایر افرادی که در روستا زندگی می کردند، پیدا کنند.
این افراد پس از فارغ التحصیلی به شهرها آمدند و برخی اوقات نیز از ایران مهاجرت کردند و دنیایی متفاوت از آنچه در واقع از یک روستایی انتظار می رفت را تجربه کردند.
مدرسه ناصر خسرو دیزباد ثمره اندیشه ای است که ریشه در عقلانیت دارد. عقلانیتی که توسط حضرت علی (ع) پرورده شده و به عنوان میراث به ما رسیده است.
در سایه این عقلانیت است که امروز دیزبادی ها در کنار همدیگر به توسعه روستای خود می اندیشند. در سایه این عقلانیت است که می توان در آینده شاهد ترقی و توسعه روزافزون دیزباد بود. و حتی روستاهایی چون پیوه ژن و قاسم آباد علم و پیشرفت خود را مدیون این حرکت اجتماعی میدانند فقط کافی است که امروز نگاهمان، رویکردمان و حرفمان همه در جهت توسعه باشد. توسعه ای که از توسعه فرهنگی شروع شده و به توسعه اجتماعی و توسعه اقتصادی ختم می شود.
مدرسه ی دیزباد درختی بود که ثمره اش را داد و هر درختی عمری دارد ....
پس زاویه ی دیدتان را نسبت به این موضوع مثبت کنید .»
«دیزباد وطن ماست»- فرهنگ دیزباد از دانش مشاهیر آن سیراب می شود، دانشی که در مردم دیزباد معرفت و بینشی متفاوت ایجاد کرده است.
این دانش راهنمای مردم دیزباد است و اگرچه شاید هیچ ارجاع مستقیمی نتوان در عمل کرد مردم دیزباد به این مشاهیر داد، اما وقتی به عنوان یک نفر از خارج از دیزباد وارد دیزباد می شوید، این تفاوت را در نگاه مردم احساس می کنید.
توصیه می کنم وقتی به دیزباد می روید، بیشتر از آنکه خود را با طبیعت دیزباد سرگرم کنید، با مردم آن گفتگو کنید. دیزبادی ها علاقه زیادی به توضیح دادن دارند.
آنها فرهنگی پویا و بالنده دارند که در طول تاریخ و به ویژه در سه قرن اخیر بقایای آن موجود است و می توان گفت یک سر و گردن از آنچه در فضای عامه مردم می گذرد بالاترند.
این فراتر نگریستن به مسائل، اگرچه شاید مشکلاتی را نیز در سر راه آنها قرار داده است، اما مطلوب است. چراکه هرچه به جلوتر می رویم می بینیم که تصمیمات رهبران دیزبادی در امور مختلف تاثیرات معتنابهی بر کیفیت زندگی آنها گذاشته است.
امروز دیزباد برای معرفی خود نیاز به معرفی اعقاب مشهوری دارد که در فرهنگ دیزباد تاثیرگذار بوده اند و افکارشان هنوز نیز می تواند مایه تعالی فرهنگ دیزباد باشد.
امیدواریم که برنامه هایی برای ارائه نگاهی فرهنگی به تاریخ دیزباد در نظر گرفته شود. چراکه فرهنگ نقطه اتکای خوبی برای معرفی دیزباد است. نقطه ای که بدور از تعصبات می تواند واقعیاتی را معرفی کند که معتقدم می تواند الگویی برای همه هم میهنانمان باشد.
همچنان که دیزباد و دیزبادی نیز در فرهنگ خود این فضا را برای گزینش بهترین ها فراهم آورده است و نگاه خود را از فرهنگ های بالنده بر نداشته است، دیگران نیز می توانند با نگاه به مشاهیر دیزباد این عمق را دریابند.
«دیزباد وطن ماست»- حسین میرشاهی (سلمانی) در گروه فتو دیزباد که اخیرا با مدیریت ایشان و جناب آقای کریم میرشاهی مدیریت می شود یادداشت جالبی را در باب مدرسه دیزباد منتشر کردند که در اینجا نیز منتشر می کنم.
وی می نویسد: «همدلان دیزبادی مدرسه دیزباد خود به تنهایی گویای حرف های ناگفته ای است که طی سالیان متمادی در ذهن و اندیشه بسیاری از مردم وجود داشته است.
ورود مدرسه در ایران با سختی تمام میسر شد چراکه مردم ایران در بسیاری از مناطق آن را علم کافری دانسته و از آن احتراز می کردند اما در دیزباد مدرسه با دستان توانمند دیزبادی ها و با کمترین مشکل بنیان گذاشته شد.
امروز مدرسه دیزباد که از سال 1312 تاسیس شده، 85 ساله می شود. ساخت مدرسه ی دیزباد سبب شد مردم این دیار فرهنگ و اقتضائات متفاوتی نسبت به سایر افرادی که در روستا زندگی می کردند، پیدا کنند.
این افراد پس از فارغ التحصیلی به شهرها آمدند و برخی اوقات نیز از ایران مهاجرت کردند و دنیایی متفاوت از آنچه در واقع از یک روستایی انتظار می رفت را تجربه کردند.
مدرسه ناصر خسرو دیزباد ثمره اندیشه ای است که ریشه در عقلانیت دارد. عقلانیتی که توسط حضرت علی (ع) پرورده شده و به عنوان میراث به ما رسیده است.
در سایه این عقلانیت است که امروز دیزبادی ها در کنار همدیگر به توسعه روستای خود می اندیشند. در سایه این عقلانیت است که می توان در آینده شاهد ترقی و توسعه روزافزون دیزباد بود. و حتی روستاهایی چون پیوه ژن و قاسم آباد علم و پیشرفت خود را مدیون این حرکت اجتماعی میدانند فقط کافی است که امروز نگاهمان، رویکردمان و حرفمان همه در جهت توسعه باشد. توسعه ای که از توسعه فرهنگی شروع شده و به توسعه اجتماعی و توسعه اقتصادی ختم می شود.
مدرسه ی دیزباد درختی بود که ثمره اش را داد و هر درختی عمری دارد ....
پس زاویه ی دیدتان را نسبت به این موضوع مثبت کنید .»
حسین در این یادداشت می خواهد که نگاه مان به سمت و سوی توسعه دیزباد باشد، چیزی که شاید محوری ترین پیام دیزباد وطن ماست در این چند ساله بوده است. امیدواریم که این فهم در بین دیزبادی ها آنقدر تکثیر شود تا بتوانیم پیشروی تاریخی دیزباد را که تنها در منطقه خودمان بوده، در بین روستاهای کشور و حتی در سطح جهان مطرح کنیم. کلید این هدف در جامعه مدنی نهفته است.
«دیزباد وطن ماست»- یکی از مسائلی که امروز در دیزباد مطرح است کیفیت زندگی دیزبادیهاست. اگرچه بسیاری از دیزبادی ها در مشهد و تهران و نیشابور دارای مشاغلی هستند و شغل دوم یا شاید سومشان باغداری باشد اما هستند دیزبادی هایی که فقط از طریق باغداری امرار معاش می کنند.
مساله کیفیت زندگی این دیزبادی ها یکی از اولویت ها در دیزباد و مدیریت دیزباد است. فرخ میرشاهی در یادداشتی ضمن اشاره به این موضوع می گوید:
فصل جمع اوری میوه ها در راه است و همچنین زمان هجوم توریست ها به دیزباد.پیشنهادم این است که مسولین گرامی ده باید برنامه ای بریزند تا توریستها وقتی به دیزباد می ایند دست خالی به دیارشان برنگردند و با خود از تولیدات محلی ده از جمله لواشک ( گرمجه) با میوهای مختلف و مرباها با طعم های مختلف و ... که توسط مردم تهیه می شود خریداری کنند. این کار البته باید با کیفیت بالا و بسته بندی عالی و زیر کنترل و نظارت جوانان و دانشجویان عزیزی که کارشناس این کار هستند انجام شود. بدین صورت این کار میتواند نقشی در بهبود اوضاع اقتصادی و پنجره ای زیبا برای گردشگران بومی و غیر بومی باشد.