«دیزباد وطن ماست»- حسین رحمانی بعد از سه سال سکوت، دیروز مطلبی را در وبلاگ کافه شب های دیزباد منتشر کرد تا بعد از سه سال سکوت، بار دیگر سخنی از دیزباد به میان آورده باشد.
در این مطلب آمده است:
«گردشگری فرصتهای بسیاری را برای کسب و کارهای کوچک خانوادگی ایجاد میکند که بیشتر آنها، روابط مستقیم و متقابل میزبان و مهمان را در خانه و املاک خانواده گردشگرپذیر در بردارند. این حضور و مشارکت از سوی خانواده، برای تجربه و رضایت گردشگر و همچنین برای توسعه پایدار مقصد و جامعه محلی، امری بسیار حیاتی است. یکی از کسب و کارهای کوچک گردشگری که از سا ل ۱۹۹۴ میلادی به جهانیان معرفی شده و در چند سال گذشته در ایران به شدت در حال توسعه است، ایجاد و توسعه اقامتگاههای بومگردی است.
بر اساس اولین تعریف رسمی در سال ۲۰۰۲میلادی، اقامتگاه بومی یا اکولوژ امکانات اقامتگاهی گردشگری است که به معیارهای زیر پایبند است :
حفاظت از محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون؛
ایجاد کمترین اثر بر محیط طبیعی اطراف اقامتگاه در هنگام ساخت آن؛
استفاده از معماری و مصالح بومی و داشتن بافت فرهنگی و فیزیکی خاص با توجه و هم آهنگ با فرم، منظره و رنگ محیط؛
استفاده از سیستمهای آبرسانی پایدار و کاهش مصرف آب؛
به کارگیری روشهایی برای بازیافت زبالههای خشک و دفع دیگر انواع زباله بدون آسیب رسانی به محیط؛
استفاده از انرژیهای پایدار به روش های سنتی و به کار گیری انرژیهای نو با استفاده از وسایل مدرن؛
کار گروهی همراه با به کارگیری جامعه محلی؛
ارائه کارگاهها و برنامههای آموزشی ویژه کارکنان، گردشگران و مالکان اقامتگاه ها درباره چگونگی حفاظت و برخورد با محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون؛
همکاری با برنامههای تحقیقاتی در جهت برنامهریزی توسعه پایدار محلی.»
منبع: سایت بوم گردی