با اینکه مدت هاست تارنمای دیزباد وطن ماست و سایر دوستان عزیز دیزبادی در قالب وبلاگ ها و وب سایت ها به اطلاع رسانی در خصوص دیزباد همت گمارده اند، هنوز شاهد اطلاعاتی غلط در مورد دیزباد هستیم.
ما معتقد هستیم تا زمانی که این اطلاعات همچنان اشتباه در اختیار مسئولین قرار دارد، نمی توانیم به ساخته شدن دیزباد بالا، آنطور که شایسته آن است امیدوار باشیم.
نمونه ای از این وبسایت ها که حقیقتا از آن انتظار آمار و اطلاعات صحیح می رود، سایت «روستا نیوز» است.
این وبسایت در بخشی به نام« اطلاعات آبادی » قرار دارد که می توانید اطلاعات روستاها را به تفکیک مشاهده کنید.
من در مورد اشتباه رخ داده در این سایت نمی گویم تا دوستان خود به سایت مراجعه کرده، آن را به متصدیان سایت گزارش دهند.
رضا مرادی غیاث آبادی در سایت «پژوهش های ایرانی» تصویری از یک زن دیزبادی را منتشر کرده است. این عکس از نظر او نماد چهره صبوری و تحمل دیزبادیان است.
درود بر رضا مرادی غیاث آبادی با انتخاب عنوانی چنین تکان دهنده و دوست داشتنی برای دیزبادی ها.
سایت «اورداپ» که ظاهرا در حوزه های متنوعی فعالیت می کند در یک سطر به معرفی دیزباد به عنوان یکی از جاذبه های توریستی مشهد پرداخته است.
در این سایت آمده است:
اماکن زیارتی، تفریحی و جاذبه های گردشگری مشهد
آدرس: روستای دیزباد علیا، شهرستان نیشابور، بخش زبرخان، با فاصله 2 کیلومتر از جاده مشهد – تهران، دارای معماری با ارزش مشابه با روستای ماسوله و...
در انتها نیز آمده: در صورتی که اطلاعات فوق نیاز به تصحیح دارد می توانید از طریق عضویت اقدام به تصحیح آن کنید.
دوستان می توانند با مراجعه به لینک فوق در تصحیح مطلب اهتمام کنند.
سایت «جاذبه های گردشگری مشهد» دیزباد را به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری معرفی کرده است. این سایت در مورد دیزباد همان اطلاعات همیشگی را از سایت ویکی پدیا کپی و پیست کرده و گفته:
دیزباد نیشابور یک جماعت خانه دارد. اهالی این روستااز پیروان مذهب اسماعیلیه و اثنی عشری هستند.
پیروان شیعه اثنی عشر در بالا ده و میان ده و پیروان مذهب اسماعیلیه در ده پایین در دو محله اصلی دیزباد زندگی میکنند. روستا دارای سه قبرستان است. در دو قبرستان پایین و بالا دفن شدگان به طور یکدست از یکی از دو مذهب رایج در روستا هستند که به نظر میرسد به علت بعد مسافت قبرستانها از یکدیگر جدا شده باشند.
مردم دیزباد که به صورت مهاجر در شهرهای مشهد، نیشابور و تهران زندگی میکنند به هیچ وجه از موطن اصلی خویش جدا نشده و در مراسم خاصی چون فصل برداشت محصول و مراسم مذهبی "نوحصار" که در هفتــه آخـر مــرداد برگزار میشود گردهم میآیند.
نوحصار نام مراسم مذهبی است که در جمعه آخر مرداد هر سال توسط هر دو گروه اسماعیلیه و اثنــی عشـری در منطقهای به همین نام برگزار میشود. اهالی این روستا که معتقدند اسب علی از ایـن منطقه گذر کردهاست همه ساله در روز یاد شده با قربانی کردن گوسفند در پای چشمه و توزیع گوشت آن بر این بـاورند کــه آب چشمه زیاد میشود.
تأسیس مدرسه ناصرخسرو دیزباد در سال ۱۳۱۲
در سال ۱۳۴۸ نام دیزباد به عنوان یکی از معدود روستاهای صددرصد باسواد ایران در یونسکو به ثبت رسید.
باد محلی دیزباد با توجه به شرایط مناسبی که دارا میباشد، دارای جنبه اقتصادی محسوب میشود . این باد با گسترش تفکر استفاده از انرژیهای نو در سطح جهان و کشور بعنوان کانون تامین انرژی آینده منطقه مد نظر قرار گرفتهاست. مهمترین مزیت این باد مناسب بودن آن برای تولید انرژی برق است . همچنین در تابستان تا حدود زیادی به تعدیل و لطافت هوا در مناطق میانی و شمالی دشت نیشابور کمک میکند. با توجه به این شرایط نیروگاه بادی دیزباد در سال ۲۰۰۲ در این منطقه احداث شد.
سایت «زمزمه رضوی» در مقاله ای از رضا نقدی(کارشناس تاریخ) بسیار مبسوط به مهاجرت حضرت علی بن موسی الرضا (ع) پرداخته و مسیر عبور آن حضرت را در مهاجرتشان از نیشابور به توس، دیزباد دانسته است.
این مقاله به تمامی ارادتمندان آقا امام رضا (ع) تقدیم می شود:
امام رضا علیه السلام بعد از حرکت ازرباط سعد مستقیم ازشاهراه نیشابور به مرو که شامل دیزباد (قصر الریح) وسپس رباط خاکستری (رماده) وبعد از آن سنگ بست و رباط چاهه و مزدوران ورباط ماهی و رباط آب گینه و سرخس بوده به مرو نرفت ؛ بلکه راهش را از نزدیکی دیزباد از راه دهسرخ به طرف طوس کج کرده است وهنگامی که وارد دهسرخ شده ظهر بوده و در آنجا وضو گرفته و نماز خوانده است.
خوشبختانه منابع قرون اولیه هجری به مسیر جاده دهسرخ از نیشابور به طوس اشاره کرده اند که به قرار ذیل است.
درکتاب البلدان (تألیف 278ق) از جاده نیشابور به مرو تعبیر به شاهراه وجاده اعظم شده که تا سرخس شش منزل بوده که اول منزل آن بعد از نیشابور دیزباد(قصرالریح) بوده است پس از آن به خاکسار (رماده) وسپس به مزدوران وسرخس و مرو می رفته است.[25]
از این جاده چند راه به طوس می رفته که یکی از آنهاراه دهسرخ بوده است. قدیمترین جغرافی نویس ابن خرداد به درکتابش (تألیف 250ق) درذکر مسافت نیشابور به طوس می نویسد « سپس تا بغیس چهارفرسخ از آنجا تاحمراء شش فرسخ و ازحمراء تا مثقّب از راه طوس پنج فرسخ راه است واز آنجا تا نوقان پنج فرسخ ، از نوقان تا مزدوران شش فرسخ».[26]