دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.
دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.ابیانه می تواند درس عبرتی برای دیزباد باشد
«دیزباد وطن ماست»- «ملک خودم را برای مدتی برای فروش گذاشته ام اما دیزبادی ها خوب آن را نمی خرند.»، «مشکل ملکی با اقوام دارم و رویم نمی شود به آنها چیزی بگویم و باید باغم را بفروشم»، «نمی رسم دیزباد بروم و کسی را که باغم را به او سپرده ام نیز خوب از آن مراقبت نمی کند. اصلا اگر به جای آن در دماوند یک باغ می داشتم، خیلی بهتر می توانستم به آن برسم. بهتر است آن را بفروشم.»
این جملات و جملات مشابه برای همه دیزبادی ها آشناست. اما واقعا آیا باید ملک ها و باغ هایمان را بفروشیم؟ آیا واقعا باید میراث پدری را بدهیم و بگذاریم دیگرانی ناشناس بیایند و در وطنمان ساکن شوند؟
در طول دهه گذشته که از فعالیت دیزباد وطن ماست می گذرد، بزرگترین دغدغه ام این بوده که چرا باید دیزباد را از دست بدهیم؟ آیا باید آن را از دست بدهیم؟
خبر بیرون کردن توریست ها و مشکلات عمده ای که ابیانه ای ها را به شدت عصبانی کرده است می تواند درس عبرتی برای دیزبادی ها باشد. اینکه اینجا متعلق به ماست. اینجا خانه 200 متری ما در مشهد نیست. اینجا وطن ماست.
بگذارید تا در ادامه داستان ابیانه را با هم بخوانیم و ببینیم که با چه مشکلاتی روبرو هستند و شاید بتوانیم در تصمیم گیری هایمان قدری تجدید نظر کنیم و نگاهی دوباره بیاندازیم و راهکارهای جدیدی را پیدا کنیم. البته در نظر داشته باشید که داستان زیر تنها بخشی از مشکلات ابیانه ای ها می باشد.
اخراج گردشگران اضافی از روستای زیبا اما پرحاشیه ایران
همیشه عده‌ای از نداشته‌هایشان می‌نالند و عده‌ای از زیادی داشته‌هایشان، روستای ویونا یا ابیانه در این سال‌ها به خاطر داشتن خاطرخواهان بسیار، تبدیل به پرحاشیه‌ترین روستای کشور شده است و هر از گاهی صدای اعتراض از آن برمی‌خیزد. این بار گردشگران در روزهای عاشورا و تاسوعای حسینی از ورودی روستا اخراج شدند.
به گزارش خبرنگار جامعه فارس، کمتر کسی است که نام روستای ابیانه به میان بیاید و تصویر خانه‌های پلکانی و زنانی با چارقدها و پیراهن‌های سفید و گلدار را تجسم نکند، روستای ابیانه یا همان ویونای زبان محلی، در 40 کیلومتری شمال غربی نطنز در دامنه کوه کرکس است که به اعتبار معماری بومی، بناهای تاریخی پر تنوع و حفظ ویژگی‌های سنتی‌اش در ردیف نخستین روستاهای استثنایی ایران قرار دارد.
ابیانه را اگرچه بیشتر افراد به خاطر زیبایی‌های چشم‌نواز یک روستای تاریخی می‌پسندند اما این روستا طی دهه گذشته به واسطه برخاستن صدای اعتراض‌های مکرر، نیز شهره شده است.
سال 84 اعتراض ساکنان ابیانه نسبت به واگذاری زمین به غیر بومی‌ها، سال 86 درگیری گردشگران و بومی‌های روستا، نوروز 90 اعتراض روستائیان ابیانه نسبت به هجوم گردشگران و تخریب منطقه و...
امسال هم که دیگر به طور رسمی با گذاشتن ایست بازرسی در ورودی روستای ابیانه همزمان با تاسوعا و عاشورای حسینی، گردشگرانی که بدون هماهنگی به روستا می‌آمدند بازگردانده می‌شدند.
بافت پلکانی روستا، پوشش خاص مردان و زنان بومی و آداب مخصوص عزاداری و شادی، ابیانه را به یکی از مقاصد مهم سفر نه تنها در داخل کشور بلکه برای گردشگران خارجی نیز تبدیل کرده است برای همین در مناسبت‌های خاص مذهبی، نوروز و... حجم بسیاری از گردشگران، روانه این روستای یک‌هزار و 500 ساله می‌شوند.
یکی از گردشگرانی که امسال در روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی برای استفاده از نوع خاص عزاداری به این روستا سفر کرده بود، به فارس می‌گوید: ورودی روستا ایست بازرسی گذاشته بودند و تنها کسانی که با تورهای از قبل هماهنگ شده آمده بودند می‌توانستند وارد روستا شوند، کسانی هم که هتل رزرو کرده بودند را هم راه می‌دادند اما بقیه افراد را به روستا راه نمی‌دادند و آنها را برمی‌گرداندند.
رضا عابد، مدیر هتل ابیانه هم درباره این موضوع به خبرنگار فارس می‌گوید: بعضی‌ها در اینجا با گردشگران لجاجت دارند و می‌گویند گردشگران عزاداری را به هم می‌زنند. ایست بازرسی که گذاشته بودند بیشتر دخترها و پسرهای جوان را راه نمی‌داد.
وی تصریح می‌کند که اعضای شورای ابیانه که خودشان هم در روستا ساکن نیستند چون برای ایام عزاداری همراه با خانواده‌هایشان به روستا می‌آیند می‌خواهند روستا خلوت باشد برای همین به فرمانداری نطنز گفته‌اند که ایست بازرسی بگذارد و همه گردشگران را راه ندهد.
این ساکن روستای ابیانه درباره اینکه ظاهراً روستائیان، خیلی تمایلی به شلوغ شدن روستا ندارند، تأکید می‌کند: مخالفان، روستائیان نیستند، روستایی‌ها دوست دارند گردشگر بیاید و آنها پول دربیاورند، گردشگر که بیاید یک لواشک 2 هزار تومانی را 5 هزار تومان می‌فروشند چرا باید ناراضی باشند؟
عابد می‌گوید: طی همین 2 روزی که ایست بازرسی گذاشتند و گردشگران را راه ندادند حداقل 10 میلیون تومان ضرر کردم و بخشی از اتاق‌های هتلم خالی ماند.
صحت و سقم موضوع را از جعفری، فرماندار نطنز پرس و جو کردیم که وی به خبرنگار فارس می‌گوید: روستای ابیانه روستای تاریخی است و حجم زیاد گردشگر باعث تخریب روستا می‌شود و خسارت‌های شدیدی به روستا وارد می‌کنند.
وی می‌افزاید: روستا ظرفیت حجم زیاد گردشگر را ندارد و در ایام خاص مثل ایام عزاداری امام حسین (ع) موجی از گردشگران راهی این روستا می‌شوند و نمی‌توان از تمام این گردشگران در روستا پذیرایی کرد به همین دلیل فقط در ایام تاسوعا و عاشورا ایست بازرسی می‌گذاریم تا بیش از ظرفیت، گردشگر وارد روستا نشود.
فرماندار نطنز می‌گوید: این ایست بازرسی از این به بعد هم در روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی هر سال مستقر خواهد بود.
ابیانه اگر چه روستایی جذاب و تاریخی است که برای همه شناخته شده است و سالانه میزبان تعداد کثیری از گردشگرانی است که سایر نقاط کشور، حسرت بخشی از آنها را می‌کشند اما باید شرایط حضور توریست در این روستا با تأمین امکانات اولیه اعم از اقامتگاه‌های روستایی، سرویس‌های بهداشتی و ...، حضور دائمی راهنماها، جلوگیری از ساخت‌وسازهای بی‌رویه و... برای سالهای متمادی وجود داشته باشد.
