«دیزباد وطن ماست»- محمدرضا عباس زاده، معاون مدیر کل دفتر امور روستایی و شوراها در پیامی روز 15 مهرماه، روز ملی روستا را به مردم دیزباد تبریک گفت.
به گزارش دیزباد وطن ماست، عباس زاده در پیام خود ضمن تبریک 15 مهر، آمادگی خود را برای برنامه های شورا و دهیاری دیزباد بالا اعلام کرده است.
وی با اشاره به نقش شورا و دهیاری دیزباد در مسیر توسعه پایدار تصریح کرد: «آماده برنامه های شورا و دهیار شما هستیم تا دیزباد بالا را به عنوان روستایی الگو و نماد همدلی و حب وطن در کشور معرفی و برنامه های جذاب شما را به همه کشور معرفی کنیم.»
گفتنی است عباس زاده در حال حاضر مسئولیت 3500 روستا در 28 شهرستان استان خراسان رضوی را بر عهده دارد.
محمد رضا عباس زاده یکی از شخصیت های محبوب میان دیزبادی هاست که تلاش های وی در راه کمک به توسعه پایدار در دیزباد قابل تقدیر است.
وی پیشتر پیشنهاد روز ملی روستای دیزباد را مطرح کرده بود که در دیزباد وطن ماست منتشر شد.
«دیزباد وطن ماست»- با تلاش ماموران برق و همت دهیاری دیزباد، سر مزار و سر غرقو روشن تر از همیشه شد.
به گزارش دیزباد وطن ماست، دیزبادی ها در طول تاریخ معاصر اهتمام زیادی را با همراهی آقای آروین برای روشن کردن معابر انجام داده اند و این دست فعالیت ها، یادآور دوران پر شکوه تاریخ دیزباد است.
اجرای پروژه های مختلف برای روشنایی معابر دیزباد یکی از اهم فعالیت های شورای اسلامی دیزباد در سال گذشته بوده است. اگرچه هنوز در مناطقی نیاز به روشنایی محسوس است، اما معابر اصلی دیزباد روشن شده اند.
به گزارش تصویری روابط عمومی شورای اسلامی دیزباد در ادمه مطلب توجه کنید.
«دیزباد وطن ماست»- هنوز چند روزی بیشتر از فراخوان دهیاری دیزباد مبنی بر درخواست همکاری از مهندسان و طراحان برای همکاری در پروژه بازسازی برج ناصر خسرو دیزباد نمی گذرد و این یادداشت را برای تاکید مجدد بر این فراخوان می نویسم.
برخی زمان ها در زندگی انسان هستند که خداوند علیرغم همه دغدغه ها و مشکلات زندگی روزمره فرصت خدمت افتخاری را به انسان می دهد. این زمان اکنون برای مهندسان معماری، عمران و باستان شناسی دیزبادی فرا رسیده است.
برادران مهندس من امروز دیزباد به شما نیاز دارد و این تنها شما هستید که می توانید با حضور خودتان و همکاری در پروژه، دیزباد را آنطور که شایسته آن است بازسازی کنید.
من در طول چند روز گذشته پیام هایی را دریافت کردم که برخی نارضایتی هایی را از بازسازی قلعه ناصر خسرو دیزباد اعلام کرده بودند. بیشتر مسائل نیز بر سر نحوه بازسازی و علمی بودن کار است و این نکته ای است که در راس همه امور در نظر اعضای شورای اسلامی دیزباد وجود دارد.
قلعه ناصر خسرو دیزباد به یاد شاعر بزرگ ایرانی بازسازی می شود و در صورتی که نیروهای متخصص دیزبادی عزم خودشان را برای ورود بصیرانه در این پروژه جزم کنند قطعا این پروژه آنطور که باید اجرا می شود.
باید دانست که اگر فرصت ها را از دست بدهیم، شاید دیگر نتوان فرصت دیگری برای ایجاد فضایی اینچنین در دیزباد بدست آورد، چنانکه در سال های گذشته هیچ اقدامی در این زمینه شکل نگرفته است.
من به ویژه تاکید می کنم امروز دیزباد نیازمند همکاری، همدلی، تشریک مساعی و حمایت است. اپوزیسیون سازی هیچ چیزی جز هدر رفتن منابع و فرصت ها را در دیزباد به همراه ندارد. گاهی اوقات دیده می شود که فقط نشسته ایم و غر زده ایم و هیچ کاری انجام نداده ایم، چون فکر کرده ایم که درست فکر می کنیم و چون فکر کرده ایم شرایط آنگونه که ما می خواهیم به پیش نمی رود. امیدوارم که دیزباد که موطن همه ماست در این لحظات تنها نماند و با اتحاد و انسجامی همچون همیشه مثال زدنی، گامی مستحکم در مسیر توسعه پایدار دیزباد برداریم.
«دیزباد وطن ماست»- با تلاش دهیاری و شورای اسلامی دیزباد، سر مزار و چشمه غرغاب روشن تر از گذشته شد.
به گزارش دیزباد وطن ماست، به ورود به فصل سرما، نیاز به افزایش روشنایی برای جلوگیری از ورود حیوانات وحشی به درون ده افزایش می یابد و بدین جهت 5 تیر چراغ برق به این دو منطقه افزوده شد، تا منظره روشن تری را در شب های دیزباد شاهد باشیم.
گفتنی است، با اجرای پروژه های بزرگی که در دستور کار شورای اسلامی دیزباد قرار گرفته است، شرایط برای ورود توریست ها به دیزباد بهبود می یابد.
«دیزباد وطن ماست»- موضوع دانش بومی روستا یکی از مسائل بسیار مهم در توسعه پایدار است. این زمانی است که ما ابزارهای نو را وارد کشاورزی می کنیم، از سموم شیمیایی استفاده می کنیم و درختان جدید را در دیزباد جایگزین می کنیم و کم کم روش های تجربی پیشینیان را فراموش می کنیم.
البته این تنها یک شق از دانش بومی در کشاورزی است. دانش بومی می تواند در بخش های دیگری نیز وجود داشته باشد. مثلا در معماری و استفاده از مصالح برای ساخت بنا یا در شیوه قضاوت و سایر موارد.
متاسفانه فعالیت های مردم شناسی در دیزباد بسیار کم صورت گرفته است و غیر از یک پایان نامه در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه SOAS انگلستان که توسط یک دیزبادی انجام شده است، کار مردم شناسی برجسته دیگری را برای حفظ دانش بومی انجام داده باشد نمی شناسم.
رسانه های اجتماعی نظیر فیسبوک نیز باب جدیدی را برای این مساله باز کرده اما حرکت ها ضعیف و بیمارگونه دنبال می شوند.
برای آشنایی با مقوله دانش بومی روستایی این مساله را از وبلاگ جلال یوسفی با عنوان «مباحث نظری دانش بومی» مطرح می کنم. می توانید مقاله را در ادامه مطلب مطالعه کنید تا درکی عمیق تر از این مقوله بسیار مهم دریافت کنید.
مباحث نظری دانش بومی
مقدمه
امروزه ابداع فن آوری های کاربردی در زمینه های مختلف گسترش قابل توجهی دارد. ارایه این فن آوری به کشاورزان و بهره برداران روستایی نیز روند فزاینده ای یافته است. علی رغم نیاز روز افزون جوامع روستایی و کشاورزی به توسعه و کاربرد تکنولوژی جدید،"در بررسی های به عمل آمده در نقاطی از دنیا چنین بر می آید که علم و معرفت دانشمندان غربی رو به تحلیل رفته است
"(چمبرز ،98) و تجربه های موجود بیانگر این واقعیت است که فن آوری های ارایه شده به جوامع روستایی عموما” کاربرد قابل قبولی نداشته واز نرخ عدم پذیرش بالایی برخوردارند( راجاسکاران.ب ، 1380 ،62).از آنجا که این تکنولوژی خارج از روستا به وجود می آید و از نظرشرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی واقلیمی تفاوت زیادی با شرایط جامعه روستایی دارد، از این رو پایین بودن نرخ پذیرش این تکنولوژی و ناکارایی ضمنی آنهااجتناب نا پذیر است.به نظر می رسد برای افزایش کارایی و تقویت جنبه های کاربردی فن آوری های ارایه شده به جوامع روستایی، استفاده از دانش بومی این جوامع راه گشاه باشد.اگر این نوع دانش که سالیان متمادی و از طریق تجربه های متعدد مردم بومی شکل گرفته و در طول قرنها با کار بر روی آن مورد آزمایش قرار گرفته است، با محیط و فرهنگ بومی سازگاری دارد و بر پایه تجربه استوار است...، در فرایند تحقیقات روستایی و اختصاصا" کشاورزی مورد استفاده قرار گیرد در تکنولوژی ایجاد شده ، افزایش نرخ پذیرش وتقویت جنبه های کاربردی آنها بسیار موثرخواهد بود: چون1-دانش بومی با فن آوری ها و شیوه های بومی آشنا و مانوس است و درک و نگهداری از آن شیوه ها برای مردم از فن آوری ها و شیوه های وارداتی بهتر است.2- از منابع محلی برخاسته است.مردم به منابع بیرونی که هزینه ساز، کمیاب و دسترسی به آنها نامنظم باشد وابستگی کمتری دارند.دانش بومی در هنگام برنامه ریزی طرح ها برای مردم محلی و مجریان طرح های توسعه حق انتخاب بیشتری فراهم می آورد. شیوه های بومی از شیوه های بیرونی ارزانتر هستند و بیشترشان به سرمایه گذاری بسیار اندکی نیاز دارند.