پس از آسفالت شدن جاده دیزباد، دیزباد پذیرای جمع کثیری از افرادی بود که می دانستند باید رویه خودشان را تغییر دهند. چرا که امنیت دیزباد از بین رفته و باید چاره ای اندیشید.
کامیون های سیمان و آهک و ماسه به سرعت به دیزباد آمدند و مصالح مورد نیاز را برای دیوارکشی دور باغ ها و نشان دادن حریم ها را تامین کردند.
پس از گذشت زمان، اینک دیزباد با افراد غریبه ای آشنا خواهد شد که خواهان سرمایه گذاری در این روستای توریستی هستند.
متاسفانه دیزبادی ها در این زمینه ها اغلب بدون توجه به شرایط روستا به دنبال کسب منفعت شخصی خودشان هستند که بسیار طبیعی است.
اما مدیریت روستا بایستی مانع برخی مبادلات باغ ها و املاک دیزبادی ها بشود.
چنانچه سرمایه گذاران به ساخت کارخانه ها و کارگاه ها در دیزباد دست بزنن، بایستی منتظر بهم خوردن اکوسیستم دیزباد و در نهایت از بین رفتن فضاهای طبیعی آن بود.
از طرف دیگر متاسفانه محلی برای تفریح گردشگران تدارک دیده نشده است. دیزباد هتل و مسافرخانه ندارد و همه اینها باعث سلب امنیت و آسایش مالکین و بومی ها می شود.
مشکل راه هنوز پا برجاست. متاسفانه جاده آسفالته در سر مزار به پایان می رسد و پس از آن هیچ راهی برای ورود به بازه ها از میان باغ ها نیست.
من توصیه می کنم که دیزبادی ها همت کنند و از زمین های خودشان برای توسعه جاده ببخشند تا راه به انتهای دیزباد ختم شود و در واقع تفرجگاه دیزباد در انتهای آن قرار گیرد که از باغ های مردم دور باشد. مطمئنا می توان در آن قسمت ها فضاهای بسیار خوبی را برای تفریح گردشگران فراهم کرد.