دیزباد وطن ماست

دیزباد وطن ماست

سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.
دیزباد وطن ماست

دیزباد وطن ماست

سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.

دیزباد در مسیر جاده ابریشم


مهیار قنبر علی ها، یکی از اون دسته وبلاگ نویس هاست که وبلاگش خیلی مرتبه! من که از دیدن وبلاگ فرهنگستان معماری اینترنتی ایران واقعا لذت بردم، اگر چه دقیقا نفهمیدم منظور مهیار از این نامگذاری چی بوده؟

البته خودش توضیح داده: با سلام به کاربران گرامی و به وبلاگ فرهنگستان معمارى اینترنتى ایران خوش آمدید ,که این وبلاگ دارای مطالبی جامع از معماری و اثرات تکنولوژی در معماری و همچنین بحثهایی پیرامون فرهنگ ایران باستان ، که شما کاربران گرامی را به معماری ایرانی و خارجی آشنا می سازد.
مهیار در بخشی از وبلاگش مطلبی با عنوان جاده ابریشم و اهمیت آن نوشته و در ادامه به عبور جاده ابریشم از دیزباد اشاره کرده است. من مطلب مهیار رو در صفحه بعدی قرار می دم که با کلیک روی ادامه مطلب اون رو بخون
ید.

۴- ایران و راه ابریشم

برقراری ارتباط رسمی بین ایران و چین، که با آمدن نماینده هایی از امپراتوری های غرب به دربار اشکانیان آغاز شد، طلیعه ای بود بر پیوندهایی گسترده که با آمد و شد نمایندگان دو کشور روز به روز بر گستره آن افزوده می شد. هم چینیان به موقعیت حساس ایران آگاه بودند و هم ایرانیان به نقشی که می توانستند به عنوان پایگاه پل شرق و غرب ایفاء کنند و بنابراین هر دو طرف می کوشیدند تا با گشایش راه ابرایشم، اقتصاد خویش را رونق بخشند.

ایران که همواره از جانب رومیان مورد یورش قرار داشت، با شجاعت در برابر حملات آنان ایستاد و رومیان را واداشت تا بازرگانی خود را با خاور دور تنها از راه ابریشم عملی سازند. در انحصار داشتن راه حمل و نقل کالا میان خاور و باختر، سرمایه هنگفتی را نصیب ایران زمین کرد و اقتصاد آن را، که تا آن روز بر کشاورزی و دامپروری تکیه داشت، رونقی روز افزون بخشید و در پی آن مراکزی برای راهنمایی بازرگانی، واسطه چگونگی حمل و نقل کالا، پرورش رهبران کاروان و تشکیلاتی نیز برای حمل و نقل دریایی که شاخه ای از راه ابریشم بود، شکل گرفت.

راه ابریشم از بخار (به خجده) خجاده در جنوب غربی می رفت و سپس به بیکنه می رسید، که منزل مهمی بوده و هزار کاروانسرا داشته است. از آنجا به فریر (فرب) می رفت و پس از گذر از جیحون به آمل (آمویه یا چهار جوب) می پیوست. رود جیحون، دو تا پنج ماه از سال چنان یغ می بست که کاروانها با بارهای سنگین خود از روی آن می گذشتند و در گرمای تابستان قابل کشتیرانی بود. منازل بعدی را گشماهن مرو، سنج، دندانقان و سرخش تشکیل تا نیشابور، منازل رابط شرف، رباط ماهی، رباط چاهک، توس، نوغان، طرق، شریف آباد، الحمراء و دیزباد قرار داشت.

نظرات 0 + ارسال نظر
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد