امید عزت پور در وبلاگ امید کوهستان مطلبی با عنوان «معرفی کوه ها-بینالود ۳۲۱۱ متر» از دیزباد نام برده است.
رشته کوه بینالود در شمال شرق ایران ،همانند دیواری بلند ،دو دشت وسیع و حاصلخیز مشهد و نیشابور را از یکدیگر جدا کرده است. این رشته کوه با آب و هوای سرد کوهستانی و دره های خوش آب و هوا و قله های بلند نظیر بینالود ( 3211 متر ) ، شیرباد ( 3311 متر ) و فلسکه ( 3125 متر ) تامین کننده آب شهرهای مشهد ، نیشابور، چناران و روستاهای کوه پایه اش می باشد. از روستاهای واقع در شمال این رشته کوه می توان به مغان ، ده بار ، جاغرق ، کنگ ، زشک ، دولت آباد ، فریزی ، اخلمد و کلیدر ، و از روستاهای واقع در جنوب این رشته کوه می توان به دیزباد ، دررود ، خرو ، بوژان ، صومعه ، طاغان و بار اشاره نمود .
معرفی کوهها بینالود - 3211 متر
قله بینالود در 70 کیلومتری شرق مشهد واقع شده و صعود آن از دو مسیر اصلی جبهه شمالی از طریق شهر چناران و روستای فریزی و جبهه جنوبی از طریق شهر نیشابور و روستای صومعه امکان پذیر است . این قله دارای سه قله فرعی سوزنی شکل ، مسیر های فنی و شیب های یخی در فصل زمستان است که همواره مورد توجه کوهنوردان قرار داشته و در فصل بهار و تابستان ییلاق مناسبی برای عشایر دامپرور استان خراسان رضوی می باشد که گردشگران و طبیعت گردان را به سوی خود جلب می کند . در مسیرهای صعود به قله بینالود 3 جانپناه شهید ایمانی ( مسیر شمالی ) ، شهید مدرس ( زیر قله سوزنی ) و دو شهید ( مسیر جنوبی و زیر قله زرگران ) وجود دارد که در آب و هوای بد زمستانی می تواند پناه خوبی برای کوهنوردان باشد .
پوشش گیاهی منطقه در جبهه جنوبی شامل انواع کلاه میرحسنها ،اسپرسهای کوهی ،گون و گیاهان تیغ دار ، ریواس ، درختچه های زرشک کوهی ، نسترن وحشی ، دغدغک در مسیر جویبارها و درختان بید و به ندرت زبان گنجشک در کناره های آب می باشد .
گزارش صعود قله از مسیر جنوبی در تابستان :
برای صعود به قله از بولوار کشاورز نیشابور ، وارد جاده روستای صومعه شده و پس از طی ۶ کیلومتر جاده آسفالته به روستا می رسیم . پس از رسیدن به مسجد روستا وارد کوچه ای در سمت چپ شده و از روستا خارج می شویم . جاده ای خاکی و پر پیچ و خم با عبور از بستر رودخانه میرآباد ما را به پای کوه هدایت می کند ، پس از طی مسافتی حدود ۷ کیلومتر در ابتدای دره های فرعی که از مسیر اصلی جدا می شود ، از ماشین پیاده می شویم .
پوشش گیاهی منطقه غنی نمی باشد و بیشتر شامل ریواس ، درختچه های نسترن وحشی ، زرشک کوهی و در کناره های آب درختان بید و به ندرت زبان گنجشک دیده می شود ، شیبهای دامنه های اطراف بیشتر شن اسکی و بسیار تند و خالی از گیاه است . جویبار کوچکی در تمام طول مسیر تا ابتدای کتل طولانی و پر شیب "نردبان" ما را همراهی می کند ،پس از حدود یک ساعت پیاده روی به چشمه ای کوچک در سمت چپ دره در کناره راه می رسیم . تا "کتل نردبان" راه اندکی باقی مانده است و تا رسیدن به چشمه بعدی حدود دو ساعت دیگر باید راهپیمایی کنیم . ارتفاع انتهای دره در پای کتل نردبان حدود ۱۷۵۰ متر است . ابتدای کتل نردبان از جویبار جدا شده راه مالرویی را که با پیچ و خم فراوان به سوی بالا حرکت می کند ادامه می دهیم . برداشتن گامها کمی سخت تر شده واز سرعت گروه کاسته میشود . پس از گذشت یک ساعت به بالای کتل میرسیم . از بالای کتل منظره قله بینالود و زرگران بسیار زیبا و تماشایی است .
ازشیب مسیر کاسته می شود و جانپناه به خوبی قابل رویت است . پس از حدود یک ساعت به جویباری می رسیم که آب آن از چند چشمه کوچک در نزدیکی جانپناه تامین می شود . جانپناه جبهه جنوبی بینالود دارای دو طبقه و ظرفیت تقریبی ۳۰ نفر در ارتفاع ۲۴۵۰ متری در دامنه شرقی قله زرگران در مکانی مناسب بنا شده است . از پای کتل نردبان تا جانپناه پاکوب مناسبی وجود دارد که احتمال گم شدن را بسیار کم میکند . از کنار جانپناه قله بینالود به همراه چهار سوزنی اش بسیار زیبا و با شکوه دیده می شود . جانپناه دوم جبهه شمالی نیز در پای سوزنی چهارم به خوبی قابل رویت است . برای صعود قله صبح زود ،پشت جانپناه شیب ملایمی را در دامنه زرگران بالا میرویم و پس از ۱۵ دقیقه به یک راه مالرو می رسیم .راه ما را با سرازیری ملایمی در پیچ و خم سنگها و آبراهه ها به سمت شمال و قله بینالود هدایت می کند .پس از ۳۰ دقیقه به چمن زار کوچکی در دامنه قله و "یال شتری" می رسیم که آن را "اولنگ دو کوهی " می نامند . آب خنک و منظره زیبای چمن زار ما را برای کمی استراحت و صرف صبحانه تشویق میکند . این چشمه آخرین چشمه مسیر است و بهتر است برای ادامه صعود آب برداشت . از این محل دو مسیر برای صعود به قله وجود دارد : مسیر اول که به " گرده " معروف است با یک شیب تند و شن اسکی مستقیم به سمت قله می رود و حدود یک ساعت و سی دقیقه زمان نیازدارد ، مسیر دوم که مسیر نرمال صعود به قله است از روی یال جنوب غربی معروف به "یال شتری " با شیب ملایمی ما را به سمت قله هدایت میکند ،از این مسیر نیز حدود ۴۵: ۱ زمان لازم است تا به قله برسیم . معمولا باد شدیدی بر قله حاکم است .
تمامی مسیرهای صعود به قله غیر فنی است ولی با این وجود دیواره سوزنی های دو و سه و چهار و همچنین قله زرگران برای تمرین سنگنوردی مناسب می باشد . در مجموع زمان لازم برای صعود به این قله از جبهه جنوبی حدود ۶ ساعت است . پوشش گیاهی منطقه در جبهه جنوبی شامل انواع کلاه میرحسنها ،اسپرسهای کوهی ،گون و گیاهان تیغ دار و درختچه های زرشک کوهی نسترن وحشی و دغدغک در مسیر جویبارها می باشد .
گزارش صعود از انجمن کوهنوردی دانشگاه فردوسی منبع