سلام دیزبادی های عزیز
خبری جدید دارم از وب سایت جدید آنلاین که توسط جناب آقای حسین داوودی نوشته شده و امیدوارم از خواندن آن لذت ببرید.
مشهد به نیشابور که به دو بخش دیز باد علیا و سفلی تقسیم مى شود.
دیز باد سفلی (دیز باد پایین) در منطقه ای هموار و بیابانی قرار دارد و مردم آن شیعه اثنی عشری هستند که به کشاورزی و دامداری مشغولند. اما دیزباد علیا (دیزباد بالا) روستایی زیبا و کوهستانی است که هنوز نیز در بخش هایی از آن شیعیان اسماعیلیه زندگی می کنند.
دیزباد قدیم داراى سه قلعه بوده است که در زمان ورود بیگانگان یا خطربه وسیله دود به همدیگرعلامت مى دادند و مردم را از ورود بیگانگان آگاه مى ساختند، اما حالا اثرى از آنها باقى نمانده است. بافت معمارى این روستا بصورت پلکانى است که پشت بام هر خانه حیاط خانه دیگر است.
دیزباد علیا به سه قسمت پایین ده و میان ده و بالا ده تقسیم شده است. ساکنان دیزباد ترکیبى هستند از شیعیان دوازده امامى و اسماعیلى که در کنار هم زندگى مى کنند. البته همیشه این گونه نبوده و در برهه هایى از تاریخ، و در همین گذشته نه چندان دور، اسماعیلى ها مورد آزار بسیار بوده اند.
اکثریت شیعیان دوازده امامى اند. اما دو گروه دیگر در میان شیعیان هستند که اقلیت نسبتا بزرگى را در بر مى گیرند. یکى اسماعیلیان که بزرگترین گروه اند و دیگر شیعیان زیدى که بیشتر در یمن زندگى مى کنند و تا نیمه قرن پیش امام آنها بریمن شمالى حاکم بود و اکنون برخى از پیروان آنها با حکومت یمن درگیرند.
نقش اسماعیلى ها در فلسفه و تعلیم و نیز سیاست در برهه هایى از تاریخ برجسته بوده است. فاطمى ها که در شمال افریقا و مصر حکومت مى کردند اسماعیلى بودند و در زمان آنها بود که دانشگاه الازهر در قاهره تاسیس شد. از میان شاعران برجسته اسماعیلى مى توان از ناصر خسرو یاد کرد.
اسماعیلیان، رشته امامت را به اسماعیل فرزند امام جعفرصادق مى رسانند و اکنون امام خود را شاهزاده کریم آقاخان مى دانند که چهل و نهمین امام شمرده مى شود.
اسماعیلیان از تاجیکستان، افغانستان، و ایران برخاسته اند و بسیارى از آنها هم در پاکستان و هند زندگى مى کنند، اما بسیارى از آنها به کشورهاى دیگر جهان در قاره هاى آفریقا و اروپا و آمریکا نیز مهاجرت کرده اند.
اجداد آقاخان، رهبر کنونى اسماعیلیه، از ایران به هند مهاجرت کردند و اکنون دفتر اصلى او در نزدیکى مرز سویس و فرانسه است. کریم آقاخان کوشیده است تا مذهب اسماعیلیه را با زندگى امروز وفق دهد و با ایجاد شبکه هاى آموزشى و عمرانى زندگى پیروان خود را بهبود بخشد.
اگرچه شهرت اسماعیلیه به قلعه تاریخى الموت درحوالى قزوین است، ولى تاریخ دیزباد نشان مى دهد که بسیارى از اسماعیلیان قرن ها در کنار کوه بینالود و در بلندى هاى آن در نزدیکى نیشابور زیسته اند.
بسیارى از اقلیت ها براى در امان ماندن از تاخت و تازها پیوسته به کوه ها پناه مى برده اند تا بتوانند راه و رسم زندگى و سنت هاى خود را در امان نگهدارند. و دیزباد یکى از این گونه روستا هاست.
به سختى مى توان آنچه از روستاى دیزباد باقى مانده را به عنوان بخشى از زندگى جامعه امروز اسماعیلیه در نظر گرفت، ولى بازهم نمودهایى از زندگى اسماعیلیان در دیزباد دیده مى شود.
در کنار بسیارى از دانشمندان و متخصصان، دو شاعر نامى اسماعیلیه نیز از دیزباد برخاسته اند: محمد فدایی خراسانی وامامقلی خاکی خراسانی که مقبره هردو آنها در دیزباد است.
گفته مى شود مسلمانان در سال ۱۱۳ هجرى وارد منطقه دیزباد شده اند و تا آن زمان مردم آن، مثل سایر مناطق ایران زرتشتى بوده اند. وجود سنگ قبرهایى با سابقه ى بیش از هزار سال دراین روستا بیانگر قدمت حضور مسلمانان در این روستا است.
سلام هم وطن جالب وخواندنی بود درپناه مولای زمان شاد وخورم باشید
دوست میدارم ودوست خواهم داشت دیزبادبزرگ را.