دیزباد وطن ماست

دیزباد وطن ماست

سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.
دیزباد وطن ماست

دیزباد وطن ماست

سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.

جمیله وکیلی؛ دوچرخه سوار ایرنگردی که از دیزباد عبور کرد

«دیزباد وطن ماست»- امروز در میان پیام های زیادی که معمولا از گوشه کنار دریافت می کنم، با پیام جالبی برخوردم. 

متن پیام اینچنین بود: «سلام و عرض ارادت

سایکل توریست و ایرانگرد هستم، هفته پیش مسیر مشهد-نیشابور را رکاب زدم. بارها نام دیزباد را شنیده ام، خوشحال می شوم در شناخت دیزباد بخصوص فرهنگ مردم راهنمایی کنید.

jamilehvakilii@ اینستا»


جمیله وکیلی نامی بود که وقتی در اینترنت جستجو کردم، متوجه مخاطب نازنینی شدم که در دورانی که اکثر افراد در آن جایگاه به نصیحت نوادگانشان می پردازند، پای بر رکاب دوچرخه نهاده و ایرانگردی را با شعاری بسیار آشنا برای مردم دیزباد، آغاز کرده است. 

شعار وی این بوده است: «پیش به سوی دنیایی عاری از زباله»!

جالب اینجاست که ایشان به درستی سایت دیزباد وطن ماست را پیدا کرده است و ما نیز به ایشان خیر مقدم گفته و امیدواریم که در مسیر بازگشت به دیزبادتشریف بیاورند. همچنین به ایشان و همرکابشان عرض خیر مقدم داشته و می گوییم که مردم دیزباد نیز بر راه شما استوارند. ما نیز روستای خود را عاری از زباله کرده ایم. 

به گزارش خواندنی نسیم سهیلی، روزنامه نگار روزنامه خراسان توجه فرمایید:

خراسان/ بعضی از ما وقتی پا به سن می‌گذاریم و از میان سالی عبور می‌کنیم، دنیا برایمان به آخر می‌رسد و به محض بازنشسته شدن، خودمان را نیز از همه تفریحات بازنشسته می کنیم! اما هنوز کسانی پیدا می شوند که گوش شان به این حرف ها بدهکار نیست و دنبال آرزوها و اهداف شان هستند. برای این آدم ها سن واقعا مصداق یک عدد در شناسنامه است! به همین منظور و چند روز مانده به آمدن فصل زیبای بهار با دو بانوی دوچرخه سوار مشهدی همکلام می شویم که گرچه از سنین میان سالی گذر کرده اند اما عشق و امید به زندگی، شور دیدن ایران و سفر کردن هنوز در دل شان جوان است.



سفرهایی ساده، ارزان و بدون آلایندگی

«جمیله وکیلی» و «شیرین کامرانیان» دو بانوی دوچرخه سوار و ایرانگرد که هر دو بیش از 60 سال دارند، نخستین و طولانی‌ترین سفرشان را شهریور ماه امسال از مشهد آغاز کردند. آن ها در این سفر تا اردبیل پیش رفتند و در همدان، رکاب زنی مسیری به طول 2300 کیلومتر در 37 روز را به پایان رساندند. دومین سفر آن ها رکاب زنی در خط ساحلی جنوب بود که اول بهمن از آبادان شروع شد و پس از طی شهرها و بنادر به بندر لافت رفتند و در جزایر قشم، هرمز و هنگام نیز به طور کامل رکاب زنی کردند. مسافت طی شده در این سفر نیز 1500 کیلومتر بود. این دو بانو شعار گردشگری رکاب زنی شان را «پیش به سوی دنیای عاری از زباله» انتخاب کرده اند. آن‌ها همچنین می‌خواهند نشان دهند که می توان سفرهایی ساده، ارزان قیمت، پر از تجربه جذاب و فراموش نشدنی را بدون آلایندگی محیطی تجربه کرد.


«جمیله وکیلی»، 61 ساله و کارشناس زبان انگلیسی:

هدفم دیدن نقطه نقطه سرزمین زیبای‌مان است

«جمیله وکیلی» متولد 1336 و کارشناس زبان انگلیسی است. این بانوی دوچرخه سوار و گردشگر قبل از دوچرخه سواری، پیگیر کوهنوردی، سنگ نوردی و غار نوردی بوده و پنج رشته کوه بلند ایران را فتح کرده است. او سپس دوچرخه سواری را از ابتدای راه آغاز کرد و به گفته خودش حتی بلد نبود سوار دوچرخه شود و طبیعتا آن قدر زمین خورد تا یاد گرفت. «وکیلی» درخصوص چگونگی برخورد خانواده با سفرهایش می گوید: «خانواده همیشه مشوق من بودند اما قبل از شروع سفر، ما و خانواده هایمان به این دلیل که دو خانم تنها بودیم و می خواستیم مسیر ناآشنایی را رکاب بزنیم از بابت امنیت نگرانی هایی داشتیم اما خوشبختانه به هیچ مشکل خاصی برنخوردیم.»

 

 

در سفر با دوچرخه، سختی نمی‌بینم

این بانوی ایرانگرد شناخت ایران را هدف اصلی خود می داند و بیان می کند: «عاشق این ورزش هستم. با دوچرخه می توانی قدم به قدم کشور را ببینی. درصورتی که ماشین این امکان را ندارد و از خیلی جاها عبور می کند. ایران همه جایش زیباست و من معتقدم تا زمانی که نقطه نقطه ایران را ندیده ام، به خارج از کشور سفر نکنم. برنامه بعدی من دیدن غرب کشور است.» او درباره سختی های این نوع سفر می گوید: «زمانی که رکاب می زنم تنها لذت می برم و سختی خاصی در برنامه ها نمی بینم چون قبلا کوهنوردی کردم و به شرایط سخت عادت دارم. در مسیر گردنه حیران که سربالایی و سرازیری های زیادی داشت، من تنها لذت می بردم و تلاشم این است تا انتهای هر برنامه ای بروم. دوست ندارم آن را نیمه رها کنم.»


از مهمان نوازی مردم شوکه ام

او به مهمان نوازی مردم اشاره می کند و می گوید: «مردم به ویژه جنوبی ها برایمان سنگ تمام گذاشتند، برخورد شان عالی بود و همیشه از ما استقبال می کردند در حدی که گاهی شوکه می شدم. شبی نبود که بخواهیم جایی را اجاره کنیم و در طول این مدت تنها دو شب از مسجدها برای اقامت استفاده کردیم. حتی کسانی که از کنارمان عبور می کردند، بطری آب، میوه و خوراکی به ما تعارف می کردند. درسفر جنوب، در جاده بودیم که ماشینی با این که فاصله زیادی داشت خودش را به ما رساند و راننده فلاسک چای و مقداری شکلات به ما داد و گفت که همین کار از دستش برمی آمده.»


مردم عکس ما را به والدین شان نشان می دهند

این بانوی ایرانگرد درباره یکی از جالب ترین خاطره هایش می گوید: «چیزی که برای اغلب مردم جالب بود و به خاطر آن با ما عکس می گرفتند، این بود که می خواستند آن ها را به پدر و مادرهایشان که همسن ما بودند و با دارو زندگی می کردند، نشان دهند. به نظر من انسان تا زمانی که زنده است باید زندگی کند. در فرهنگ ما وقتی به 50 سالگی می رسیم، فکر می کنیم دیگر همه چیز تمام شده و دست از هر نوع فعالیتی می کشیم اما من می گویم از 50 سال به بعد تازه دوره جدیدی از زندگی انسان شروع می شود که باید برای خودش زندگی کند. چون پیش از آن متعلق به خانواده و جامعه بوده و وظایفی داشته که حالا تا حدودی از آن فارغ شده است.»


«شیرین کامرانیان»، 63 ساله، استاد دانشگاه:

باور کنید با دوچرخه هم می‌شود سفر کرد

«شیرین کامرانیان» دیگر بانوی دوچرخه سوار نیز متولد 1334 در مشهد است و کارشناسی پرستاری دارد. او در سال 90 بازنشسته شد و تا پنج سال پس از آن نیز در دانشگاه آزاد به عنوان مدرس مشغول به کار بود. رشته اصلی ورزشی‌اش کوهنوردی است وارتفاعات زیادی در ایران، همچنین تعدادی از قله های خارجی از جمله آرارات ترکیه،آراگاتس ارمنستان، آدامز پیک در سریلانکا و بلندترین قله آفریقا یعنی کلیمانجارو را فتح کرده است. این بانو در خصوص شروع دوچرخه سواری و ایرانگردی می گوید: «از 10 سال پیش در رشته دوچرخه سواری کوهستان و از سال 94 در رشته سایکل توریستی فعالیت جدی خود را آغاز کردم. در ضمن در هفته به طور متوسط سه برنامه دوچرخه سواری تمرینی دارم.»


دوچرخه سواری به انسان انرژی می دهد

او هدفش از این سفرها را گسترش فرهنگ دوچرخه سواری برای کمک به حفظ محیط زیست بیان می کند و می افزاید: «بزرگ ترین انگیزه من برای دوچرخه سواری علاقه مندی به آن بود و این که این وسیله، ساده و بدون آلایندگی است و می تواند محیط زیست را از مشکلاتی که امروز با آن دست به گریبان است نجات دهد. دوچرخه و سفر انرژی لازم را به انسان می بخشد، سلامتی روح وجسم را تضمین می کند و باعث قدرتمند شدن فرد می شود.»


رفتار جالب زوج گرگانی با این مسافران

«کامرانیان» درباره خاطرات تلخ و شیرین سفرهایش می گوید: «نکته جالب برای مردم این بود که ما دوتا خانم بالای 60 سال بودیم که در مسیری طولانی قرار بود رکاب بزنیم و زیباترین لحظات در سفر برای من زمانی بود که لبخند رضایت و تشویق زنان و دختران هموطنم را می دیدم. خوشبختانه در طول مسیر سفر چه ساحل شمالی و چه ساحل جنوب مردم مهربان کشورمان ما را حمایت و پشتیبانی کردند و ما با امنیت کامل توانستیم سختی های سفر را پشت سر بگذاریم. محبت‌های بی دریغ مردم کشورمان هرکدام خاطره ای بس زیبا و شیرین برای ما ساخت. مثلا در سفر شمال هنگامی که وارد گرگان شدیم یک زوج گرگانی با اصرار بسیار زیاد از ما که تعدادمان هم زیاد بود، دعوت کردند به منزل‌شان برویم. آن‌ها با وجود داشتن فرزند کوچک آپارتمان خودشان را ترک کردند و به منزل پدری شان رفتند تا ما بتوانیم استراحت کنیم.


دوچرخه سواری جاده ای نیازمند حمایت است

او درباره مسیر جاده ای کشور گلایه هایی دارد که شنیدنی است: «بدیهی است که دوچرخه سواری شهری و جاده ای هنوز در کشور ما جایگاه خودش را به دست نیاورده و رکاب زنی در جاده به خصوص جاده های بدون شانه خاکی با وجود رفت و آمد ماشین‌های سنگین فوق العاده خطرناک است. دولتمردان و دلسوزان جامعه باید توجه بیشتری به این رشته ورزشی برای حفاظت از محیط زیست وکمک به حل مشکلات آلودگی هوا داشته باشند. مانند کشورهای پیشرفته که بسیاری از مشکلات را با فرهنگ استفاده از دوچرخه به حداقل رسانده اند.»


خوشحالیم که خانم وکیلی و خانم کامرانیان از دیزباد عبور کردند و خوشحالیم که پیامتان را دریافت کردیم. بدانید که ما هم مثل شما به طبیعت متعهدیم و امیدواریم که گروه هایی از دیزباد نیز مسیر شما را طی کنند. شاد باشید و پر انرژی و امیدواریم که مسیر خود را تا جاییکه می توانید ادامه دهید و پیاممان را جهانی کنید.

دریافت رایگان نسخه PDF کتاب دیزباد وطن ماست

«دیزباد وطن ماست»-با اهدای سلام و عرض ادب خدمت کلیه دیزبادی ها و دیزباد دوستان. به جهت داشتن آرشیوی جامع از سایت دیزباد وطن ماست که بالغ بر 20 سال اخبار و روزنوشت های دکتر عادل میرشاهی را شامل می شود، این یادداشت منتشر می شود.این مجموعه شامل:

نوشته های پروفسور شاهرخ میرشاهی، مهندس محمود کردی، هادی میرشاهی، محمد میرشاهی استاد، رحیم غلامی، فرخ میرشاهی، کلیه اخبار و رویدادهای یک دهه اخیر، برنامه های توسعه پایدار دیزباد، خاطرات دیزبادی ها، ضرب المثل ها، مسافرانی که در این یک دهه به دیزباد آمده اند، کلیه مطالب منتشر شده در سایت های دیگر در طی 20 سال گذشته که بسیاری از آنها دیگر در دسترس نیستند، بیانیه ها و اخبار شوراهای اسلامی دوره های اخیر و معرفی شاعران و نویسندگان دیزبادی، سنت نوحصار و تمام اطلاعاتی است که می تواند مبنای پژوهش های شما در حوزه جامعه شناسی،  زبانشناسی، جامعه شناسی توسعه، جامعه شناسی روستایی، مردم شناسی، ارتباطات، جغرافیا، زمین شناسی، ادبیات، تاریخ و ... باشد. کل محتوا بالغ بر 2000 صفحه است و می توانید با خرید این محصول این پکیج را در دو فرمت در اختیار داشته باشید.

لطفا در صورت تمایل به ارجاع در پایان نامه ها و مقالات خود از این اثر استفاده نمایید.


لینک دانلود رایگان کتاب دیزباد وطن ماست/ نسخه اول

یادداشت دکتر مسعود میرشاهی در باب خاکی خراسانی دیزبادی

«دیزباد وطن ماست»- دکتر مسعود میرشاهی، یکی از فرهیختگان دیزبادی و یکی از سرآمدان و مفاخر فرهنگی کشور است.وی  در این یادداشت به زبان انگلیسی مروری بر کلیات خاکی خراسانی، شاعر نامدار دیزبادی داشته است. وی پیشتر کلیات خاکی خراسانی را با کمک مرحوم غیاث الدین میرشاهی منتشر کرد و این دیوان در کتابخانه های دیزبادی ها در دسترس است.

«مسعود میرشاهی»٬ بنیاد‌گذار «انجمن رودکی» در پاریس است. این انجمن در سال ۱۹۹۳ با هدف پژوهش در گستره‌ی فرهنگ ایرانی در کشورهای آسیای میانه٬ ایران و قفقاز بنیاد‌گذاری شد. از جمله‌ فعالیت‌های میرشاهی می‌توان به انتشار کتاب‌های ادبی و فرهنگی اشاره کرد. «شعرهای زنان افغان» یا «ادب و فرهنگ تاجیکستان» نمونه‌ای از کتاب‌هایی ‌ست که میرشاهی در نشر و توزیع آن نقش داشته است. او همچنین مسوولیت‌های انجمن‌های دیگری را به نام‌های «روز جهانی نوروز» را برعهده دارد و چندین سال مسئول «انجمن فرهنگ ایران» بوده است.

شما می توانید متن این یادداشت را از فایل زیر دانلود کنید. 


دانلود متن انگلیسی یادداشت پروفسور شاهرخ (مسعود) میرشاهی (مروری بر کلیات خاکی خراسانی دیزبادی)


استحکام بناها و ساختمان های دیزباد قدیم

«دیزباد وطن ماست»- هادی میرشاهی در یادداشتی به مسکن دیزباد قدیم پرداخته است. 

به گزارش دیزباد وطن ماست، وی ساختمان های قدیم دیزباد را نمادی ازاستحکام درمقابل زلزله باریشنر بالا وهرگونه رانش زمین می داند.

ویژگیهای کیفی درساخت وساز ِمسکن هایِ قدیم دیزباد:

 درساخت بناهایِ مسکونیِ دیزباد، بافتهای قدیمیِ آن بی نظیراست.

بعبارت دیگرآنچه بدیزباد بعنوان مجموعه ای دارای بافت کالبدی ومعماریِ ویژه، اعتبارمیبخشد,بیشتربناهای مسکونی قدیمی ِآن می باشد.

البته بایستی توجّه داشت که بناهای مسکونی بصورت منفرد ویژگی خاصّی ندارند .ولی مجموعه آنهابصورت همسایه محوری واشتراک دردالانهای مسقّف ارزش ونتیجه خوبی را بهمراه داشته است .

 این بناهابدلیل تبعیّت ازقواعدمشترک ویژگیهایِ باارزشی راخلق کرده اند که موردبحث قرارمیگیرد . شاخص ترین عنصرمعماریِ واحدهایِ مسکونی "ایوان" (ivan) است که دراصطلاح محلّی "پِش ایَوُ"(pesh eivo) ودرنوع مصالح چوبی ,پِشمَعجَر(pesh maejar)گفته میشود .این فضابدلیل ویژگی خاص خود ، عنصربرجسته معماری در دیزباد می باشد 

ویژگیهای معماریِ ایوان ها، بیرون زدگی آنهاازسطح نمای ساختمان می باشد، ستونها ودستکها نگهدارنده کفِ ایوان، ستونهای نگهدارنده آن، تیرها و دستکها ازچوب می باشد. که چهره زیبایی بساختمان می دهد.

اکثرِایوانهابه درّه  وباغات پیرامون مشرف می باشد .

مصالحِ بومی مورداستفاده درساختمان سازی دیزباد عبارتند ازسنگ،خشتِ خام، چوب ، خاک، بوتّه کوهی درمنه(drmna)یاتریخ(trikh)  که ازویژگیهای ساختمان سازِی در دیزبادمی باشد.


دیوارچینی و مصالح  ساختمان باین قراراست 

1-زمین رامسطّح کرده تا برای پی ریزی ساختمان آماده گردد.

3-زیرپایهِ دیوارها چوب کش انداخته میشودبدین ترتیب که چوبهاحداقل سه عددموازی به هم کلاف شده و بامیخِ چوبی هرکدام درمحلِ خودثابت می گردند.  بطوریکه چوبکش تمام دیوارها یِ چهار طرف ساختمان بهم متّصل و بصورت یکپارچه وتثبیت می شوند.

3-دیوارچینی روی چوبکش ها ازنوع سنگ وگِل باپهنای40-50 سانت آغازمیگردد . وسطِ دیوار هاصرفأ قلوه سنگ (چال)ریخته می شود. 

4- دیوارچینی تاسردرِ دربِ ورودی وپنجره هاادامه پیداخواهدنمود .

5-مجددّاً چوب کشی روی درب وپنجره هاتکرارمی شود. 

6- حدودیکمتردیگردیوارچینی ، پس از چوب کش دوّم ادامه پیدامی کند.

7- چوب کش برای بارسوّم تکرار می شود تا زمینه انداختنِ چوبهای سقف رادر یک سطح ترازرا فراهم نماید.

8-چوبها یِ سقف که قطرآن بالای سی سانتی مترمی باشند بفاصلهِ حدودپنجاه سانتی متر انداخته می شود.

9-پروازهای چوبی  بطول70 سانتی متر وعرض3-5 سانتی متر وضخامت دوسانتی متر که دراصطلاح محلّی به آن "پرواز "(parvaz)میگویندکه در روی چوبها بافاصله کم چیدمان می شود.

10-روی پروازهابوته چیده می شود.بوته هابنام درمنه یاتریخ معروف است .

11-مرحله آخرگِل اندودوشیب بندی بام صورت می گیرد.

12-برخی ازافرادبجای پروازازتخته استفاده کرده که آنراتنوکه (tnuka) می گفتند.

 این نوع ساخت وسازازنظرزلزله وریزش مصالح ساختمانی بسیارایمن میباشد بطوریکه اگر زلزله شدیدی حادث شود آسیب پذیری درحداقّل خودخواهدبود.

دلایل فنّی آن عبارتنداز :

1-دیوارها عریض دارای سنگهای مضرّس ونامتقارن که بدون لغزندگی وخیزش میباشد ووسط دیوارها همگی قلوه سنگ می باشد . 

2-درساختمان هیچ گونه مصالح مسطّحی که موجب لغزش شود بکارنرفته است .

3-درزلزله معمولاً مصالح سقف ریزش میکند که درسقف جزپرواز ازنوعِ چوب،گِل وبوته ، مصالح دیگری وجودنداشته، ودر زمانِ وقوع زلزله، ریزشِ خاک هیچگونه ضربه مغزی وشکستگی را بهمراه نخواهد داشت .

4-درطبقات فوقانی معمولاً دیوارهاباآجرخام چیده شده است که لغزندگی آجرسفال وپخته راندارد که قابل خیزش وسقوط باشد.  متأسفانه این نوع بافت ساختمانی دردیزباد درحال انقراض می باشد.

بیوتات و ابزارآلات رایج و کاربرد هر کدام در دیزباد قدیم

«دیزباد وطن ماست»- بیوتات و ابزارآلات رایج و کاربرد هر کدام  در دیزباد قدیم  عنوان مطلبی که در بخش اول آن پیشتر در دیزباد وطن ماست منتشر شد.

به گزارش دیزباد وطن ماست، هادی میرشاهی در تاریخ شنبه 18 /8/1398 در بخش دوم این متن را با هم از نظر می گذرانیم.


-دستشویی که بنام مُستراح واصطلاح قدیمی "چامُکُ " ویا "چاه موال" وخیلی قدیمی تر "زُلوری" میگفتند که درکنارِطویله ساخته می شدوانباریِ فاضلاب هم بصورت روبازودرگوشه طویله قرارداشت . .درآن روزگار کوچه ها مرتبأ جارو میشد ، ضمن نظافتِ کوچه ها ،خاکروبهِ حاصله به انبار فاضلاب ها منتقل میشد تا ضمن قوام گرفتنِ فاضلاب، قابل انتقال به مزارع وباعات باشد. فرنگی ها مستراح را(Toilette) توالت  می گویند .

ـ دستگاه فرت بافی (تهیه پارچه های دستی که توسّط خانم خانه در  ایاّم بیکاری انجام می شده است)

پارچه بافی دردیزباددارای یک مراحل اولیّه بود

ـ دِگلُه(Deglo) - یکنوع دستگاه ریسندگی بوده و توسط مردِ خانه  در شبهای زمستان درمنزل وایّام روز  در محلی که گرمای خورشید ارزشی داشته و جلو منازلی که آفتاب رو وپشت به باد بودند مورد استفاده قرار می گرفته است.

-چرخِ ریسندگی -یکنوع دستگاه دوّاروبزرگ که توسّط خانم خانه نخ تهیّه می شد .

ـ نَخری (Nkhari)-نخ های تولید شده توسطِ چرخ ودگلهُ  را آهار می دادند.(جوشاندن نخ در آبی که گندم و یا نخود در آن ریخته شده تا بپزد و نخ را آهار دهد.)

ـ فرَت(Frat) دواندن - موقعی صورت می گرفت که نخ ها را در طول مثلاً ده مترویابیشتربطور موازی ومتقاطع کنار هم قرار می دادند که این نخ در فرت بافی جزو تار بحساب می آمد . این کار دریک راهروی هموار وطولانی رویِ بدنهِ دیوار صورت میگرفت .

ـ دستگاه فرت بافی:   نخی که در فرت بافی که روی کارگاهِ فرت (کَرگاه) تثبیت شده بود جزو "تار" بحساب می آمد و نخ دیگر که درلابلای تار با مَکُوومَشُره حرکت میکرد " پود"آنرا تشکیل می دادو وباین ترتیب پارچه بافته می شد.

دُسداس(Dosdas) –دوسنگ ِگردتقربأ بقطر70سانتی متر روی هم قرارمیگرفتند بطوریکه ی بدنه داخلی هر دو مضرّس وباچوبی  دروسط  که محوریّت  دوسنگ را عهده دار بود0 سنگ زیرین دسداس باچوب محور ثابت وسنگ رویی متحرّک   بود. درسنگ رویی یک چوب دیگر بصورت فیکس جاسازی شده بود که باگرفتن آن ، چرخش ِسنگ رویی را فراهم می ساخت.

دراطراف چوب وسطِ سنگِ بالایی، غلاّت نیم پخته شده ویانمک را ریخته وبا چرخاندن سنگ بالایی موجب بلغورشدن اقلام مورد نظر گردیده وازکناره ها به بیرون ریخته می شد . این عملیّات کارسنگِ آسیارا راکرده بااین تفاوت که سنگِ آسیا باآب وبادویابرق می چرخیدوصرفأ آرد تولیدمی شد ولی دردسداس سنگ رویی بادست چرخانده می شدومحصولِ حاصله بلغور بودوبروایتی گاهی بصورت آرد در می آمد.

  (درفرهنگ معین برغول هم آمده یعنی هرچیزدرهم شکسته ودرهم کوفته راگویند) .

-هزارپِشه- (Hezar pesha): صندوقچه هایی که معمولأ روی بدنه آن منبّت کاری وزیورآلات وعتیقه جات در آن نگهداری می شد 

-نِدُ(Nedo) - اصطلاحی بودکه به صندوق نان اطلاق میشد.

ـ نردبان چوبی -  طبقات را بهم مرتبط می کرد.