به گفته این بزرگان روستای وطن حدود 300 سال پیش به اندازه ای بزرگ بوده که مردم روستا در آن زمان که شغل اکثیرت آنها دامداری بوده ،به خاطر چرای گاو و گوسفندانشان مجبور بودند به ییلاق و قشلاق بروند.بخشی از این افراد به طرف گرگان و دهنه زرین گل علی آباد ییلاق کردند. زمانی که قصد برگشتن به روستای وطن را داشتند به علت بیماری ریش سفیدشان و سختی راه مجبور به ماندن در آن منطقه شدند و پس از آنکه تعدادشان زیاد شد و صاحب زمین و خانه و ...شدند دیگر به وطن باز نگشتند.
در زمان شاهنشاهی که برای دادن شناسنامه یا سه جلد به آن منطقه رفته بودند ، در هنگام مواجه شدن با سوال ماموران که فامیلیت شما چیست ؟؟؟؟ جوابشان این بود که ما از وطن مهاجرت کرده ایم و مهاجر وطن هستیم .این شد که بخشی از هم وطنانمان فامیلیت مهاجر وطن در باقرآباد گرگان و بخشی هم مهاجر رو در دهنه خان ببین و دهنه زرگل انتخاب کردند.
همچنین این بزرگان و ریش سفیدان از اجدادشان شنیده بودند که اصل و نصب روستای وطن که در آن زمان میردار و نصیری بودند به شیراز برمیگردد.
از تمام عزيزانی که در تسریع این امر تلاش نموده اند قدردانی می کنیم.
قوم میردار به عنوان یکی از قدیمی ترین اقوام ایرانی شناخته شده است از آنجایی که قرار است کتابچه ای درباره این قوم منتشر شود خواهشمند است هر گونه اطلاعات درباره تاریخچه این قوم را در اختیار بنده یا دهیار محترم قرار داده تا بتوانیم این کتاب را که قرار است توسط انجمن طائفه میردار به چاپ برسد را، هر چه سریعتر چاپ و در اختیار عموم قرار دهیم.
ترشو را می توان به عنوان یکی از قدیمیترین غذاهای محلی در روستای وطن دانست.این غذا بسیار خوشمزه، جزء سوپ ها به شمار می رود.برای تهیه این غذا ابتدا باید برنج را درون آب بریزیم و روی آتش قرار دهیم پس از آنکه آب شروع به جوشیدن کرد سبزی جنگلی (زله یا نارنجی) را درون آن می ریزیم سپس شعله آتش را کم می کنیم تا سبزی و برنج کاملا پخته شود.اکنون در ظرفی جداگانه سیر را خورد کرده و با روغن و رب تفت می دهیم تا رب بوی خامی ندهد.اکنون این ماده را بر روی ظرف اصلی که محلول برنج و سبزی هست می ریزیم و هم می زنیم.پس از جا افتادن غذا نمک و ترشی(آلو) به آن اضافه می کنیم.پس از چند دقیقه ترشو آماده مصرف می شود.همچنین میتوانیم به جای ترشی آلو از خود آلوچه های جنگلی استفاده کنیم و برای تزیین ترشو می شود توانیم قبل از اضافه کردن نمک و ترشی، کدو را حلقه حلقه کرده و درون ترشو بریزیم.
گردو بازی (جز بازی) در روستای وطن در اواخر تابستان شروع و تا اواسط پاییز ادامه دارد. این بازی در روستای وطن به دو روش انجام می شود و محدود به گروه سنی یا قشر خاصی نمی باشد.
روش اول :هر بازیکن دو عدد گردو را روي هم می چیند و اصطلاحا یک پا یا جفت را تشکیل می دهند,مثلا برای ۵ بازیکن ۵ پا گردو درون بازی قرار دارد. لازم به ذكر است هريك از بازيكنان يك عدد گردو بزرگتر از گردوهاي چيده شده در ميدان بازي كه به آن سرتیری می گویند جهت ضربه زدن به گردو هاي در دست دارند و پس از تعیین نوبت بازیکنان در یک خط و در فاصله ۷-۸ متری نسبت به گردوها قرار می گیرند و به نوبت به طرف گردوها ضربه می زنند.هر بازیکنی که بتواند گردو ها را از روی هم بیندازد آن ها را تصاحب می کند.بازيكنان برای هيجان دادن به بازي در هر دور سعي مي كنند تعد اد جفت هاي (پا) گردو را بيشتر كنند.
روش دوم:
هر بازیکن یک یا تعداد معینی از گردو ها را درون دایره ای می چینند و سپس هر بازیکن با در دست داشتن یک تخته سنگ شروع به ضربه زدن به گردو ها می کنند و هر بازیکنی که توا نست گردو ها را با ضربه زدن از داخل دايره خارج كند گردو ها را تصاحب می کند.
تیم والیبال روستای وطن که با نام دهیاری روستای وطن در مسابقات والیبال جام رمضان ۹۲ دهستان فارسیان, بخش چشمه ساران شرکت کرده بود در پایان این مسابقات به مقام سوم دست یافت.
قتلمه یکی از نانهای سنتی روستای وطن است که اغلب قبل از ماه مبارک رمضان پخت می شود.چون قتلمه را به نیت مردگان و اموات خود درست می کنند به بومرده نیز معروف است.
برای پخت قتلمه خمیر را به صورت گلوله های کوچک در می آورند و آن را کاملا از هم باز میکنند سپس هر یک از این خمیرها را درون روغن می اندازند تا کاملا پخته شود. پس از پخت قتلمه ها زنان روستا مقداری از آنها را برای همسایه ها می برند و همسایه ها در قبال دریافت قتلمه برای امواتشان فاتحه ای می فرستند.
در این پست قصد داریم یکی از هنر های مردم روستای وطن را در کار دامداری توضیح دهیم.
دامداران روستای وطن هر سال به ییلاق و قشلاق می روند (زمین های دانه و بالا وطن) و در هر جا پشم گوسفندان خود را می چینند(برش می کنند).پشم چینی اول در فصل بهار و اردیبهشت ماه و پشم چینی دوم در فصل پاییز و آبان ماه است.وسیله ای که با آن پشم گوسفندان را می چینند چرخه نام دارد که تقریبا شبیه قیچی است.
این کار نیاز به ممارست و آموزش ویژه ای دارد چون چرخه وسیله ای کاملا تخصصی است و هر لحظه امکان دارد دست خود یا قسمتی از پوست گوسفند را ببرد.در صورت بریدن پوست گوسفندان دامداران بر روی قسمت بریده شده خاکستر یا زغال نرم می ریزند (زغال چوب را می کوبند و به صورت پودر بر روی زخم می ریزند) که گفته می شود خاصیت ضد عفونی کننده دارد و از اجتماع میکروب و حشرات بر روی زخم جلو گیری می کند.
از پشم بدست آمده طناب و نمد و...می سازند که در بخش های بعدی هر یک از این موارد را مفصلا توضیح خواهیم داد.
عکاس و نویسنده مطلب:جواد نصیری وطن